Υπήρξε ένας επιπλέον πλανήτης στο ηλιακό μας σύστημα;

 

Μία προσομοίωση σε υπολογιστή έχει δείξει πως το ηλιακό μας σύστημα δε θα μπορούσε να σχηματιστεί χωρίς έναν επιπλέον πλανήτη. Αν η θεωρία αληθεύει, τι συνέβη σε αυτόν τον πλανήτη;

Μία νέα μελέτη βασισμένη σε προσομοίωση υπολογιστή έδειξε πως από το ηλιακό μας σύστημα απουσιάζει ένας πλανήτης. Στην πραγματικότητα, δίχως αυτόν, θα ήταν απίθανο να έχει σχηματιστεί σύμφωνα με τις εκθέσεις του physorg.com.

Η εντυπωσιακή ανακάλυψη δείχνει πως ο Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας δεν ήταν οι μόνοι πλανήτες γίγαντες αερίων κατά τη διάρκεια δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος. Έπρεπε να υπάρχει και ένας 5^ος γίγαντας, παρόμοιος με τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα σε τροχιά σχεδόν 15 φορές μεγαλύτερη σε σύγκριση με αυτή της Γης από τον ήλιο.

Ο DavidNesvorny από το Νοτιοδυτικό Ινστιτούτο Ερευνών του Κολοράντο, κατέληξε σε συμπέρασμα έπειτα από 6000 προσομοιώσεις σε υπολογιστή. Σχεδόν σε όλες τις προσομοιώσεις οι γίγαντες αεριών αλληλοκαταστρέφονταν. Στις λίγες δε που επιβίωναν οι γίγαντες,  μερικοί βραχώδεις πλανήτες όπως η Γη καταστρέφονταν. Μετά την προσθήκη του 5^ου πλανήτη, ο Nesvorny ήταν σε θέση να βελτιώσει σημαντικά τις πιθανότητες σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Το ερώτημα όμως παραμένει: Αν από το ηλιακό μας σύστημα, λείπει ένας πλανήτης, τι του συνέβη;

Οι προσομοιώσεις εξηγούν τη μοίρα του 5^ου πλανήτη. Στις περισσότερες από τις καλύτερες προσομοιώσεις, οι 5 γίγαντες αερίων ξεκίνησαν όλοι μαζί ενωμένοι σε μία μονάδα. Αλλά σύντομα οι ελαφρύτεροι πλανήτες , Ποσειδώνας και Ουρανός, εκδιώχθηκαν σε μία μεγαλύτερη τροχιά από τον Δία και τον Κρόνο και έτσι ο 5^ος πλανήτης εκτινάχθηκε τελείως από το ηλιακό σύστημα μετά την στενή του επαφή με το Δία.

Εάν αυτό όντως συνέβη τότε κάπου εκεί έξω μπορεί να υπάρχει ένας γίγαντας αερίων που προέρχεται από το ηλιακό μας σύστημα και περιφέρεται άσκοπα στο χώρο. Το σενάριο αυτό ενισχύεται από τις πρόσφατες ανακαλύψεις της ελεύθερης διακύμανσης των πλανητών στο διαστρικό διάστημα που πιθανόν εκδιώχθηκαν από τα ηλιακά τους συστήματα. Με λίγη τύχη και έρευνα, ίσως κάποια μέρα ανακαλύψουμε τον δικό μας 5^ο γίγαντα με τον ίδιο τρόπο.

mnn / Μετάφραση epistimonikos

Βρετανική έρευνα: Δύο ποτήρια κρασί τη βδομάδα περιορίζουν το άσθμα

Οι ειδικοί ισχυρίζονται πως με 2 ποτήρια κρασί τη βδομάδα, μειώνεται ο κίνδυνος του άσθματος. Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως όσοι καταναλώνουν αλκοόλ με μέτρο είναι λιγότερο πιθανό να αναπτύξουν την ασθένεια σε σύγκριση με εκείνους που ξεπερνούν τα όρια. Ωστόσο έχουν επίσης ανακαλύψει πως οι σκληροί πότες , αντιμετωπίζουν ελαφρώς αυξημένο κίνδυνο.

Ερευνητές από την κλινική του νοσοκομείου της Κοπεγχάγης μελέτησαν 40000 ανθρώπους ηλικίας 12 με 41 για οκτώ χρόνια. Διαπίστωσαν πως πάνω από το 6% αυτών που έπιναν σπάνια, ανέπτυξαν άσθμα μέσα σε εκείνη την προθεσμία, ακολουθούμενοι από 4.5% σκληρούς πότες. Εκείνοι που έμεναν μέσα στο όριο των 6 μονάδων ανά βδομάδα που ισοδυναμεί με τρία ποτήρια κρασί ή μπύρας είχαν το χαμηλότερο κίνδυνο με λιγότερο από 4% πιθανότητα για ανάπτυξη άσθματος.

«Η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να προκαλέσει προβλήματα υγείας, ενώ μία μέτρια μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης άσθματος. Εξετάζοντας όλους τους παράγοντες που συνδέονται με το άσθμα μπορούμε να καταλάβουμε περισσότερα για το πώς προκύπτει και πώς να αποτραπεί» δήλωσε η SofieLieberothπου παρουσίασε τα ευρήματα της ευρωπαϊκής πνευμονολογικής εταιρίας στο Άμστερνταμ.

Η LeanneMetcalf, υπεύθυνη ερευνών στο Ηνωμένο Βασίλειο για το άσθμα τόνισε «η επίδραση του αλκοόλ για το άσθμα έχει μελετηθεί από τους επιστήμονες με ανάμεικτα αποτελέσματα. Μερικές μελέτες έχουν αναφέρει πως το αλκοόλ έχει ευεργετική δράση στο άσθμα αλλά πολλοί αναφέρουν επιδείνωση των συμπτωμάτων. Γνωρίζουμε επίσης πως η μέτρια κατανάλωση μπορεί να είναι ευεργετική για την πρόληψη κάποιων συνθηκών υγιεινής. Η μελέτη αυτή είναι πολύτιμη καθώς έχει γίνει πολύ λίγη έρευνα για το αν το αλκοόλ επηρεάζει την ανάπτυξη άσθματος. Είναι πολύ νωρίς ωστόσο για να πούμε αν οι άνθρωποι πρέπει να αλλάξουν τη συνήθεια κατανάλωσης βάσει αυτής της έρευνας.»

Dailymail / Μετάφραση epistimonikos

Το γράμμα Λάμβδα (Λ) και η σημασία του

Αρχαία Ελληνικά και ο εγκέφαλος

Σύμφωνα με την θεωρία, του Καθηγητού της Φιλολογίας Eric Havelock η οποία στηρίζεται στον Πλάτωνα, το αρχαίο ελληνικό αλφάβητο προκάλεσε πακτωλό αφηρημένων εννοιών στον αρχαίο ελληνικό κόσμο, λόγω ενεργοποίησης του εγκεφάλου των χρηστών του. Στον συνεδριακό τόμο των τετρακοσίων σελίδων «Alphabet and the Brain, έκδοση Springer του 1988» παρουσιάζονται τα συμπεράσματα πλήθους κορυφαίων επιστημόνων φιλολόγων, γλωσσολόγων και άλλων ειδικοτήτων πλην Ελλήνων αντιστοίχων ειδικοτήτων. Επιμελητές της έκδοσης ήταν ο Καθηγητής της Ιατρικής Charles Lumsden του Πανεπιστημίου του Τορόντο και ο Διευθυντής του Κέντρου Θεωρίας της Επικοινωνίας “Marchal McLuhan” Derrick De Kerckhove. Tα επιστημονικά αποτελέσματα τα οποία υποστηρίζουν την θεωρία του Havelock είναι τα εξής:

1.Η περιοχή Broca, που βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του εγκεφάλου, ενεργοποιήθηκε λίγο περισσότερο, λόγω του ελληνικού αλφαβήτου διότι χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς φωνήεντα σε γραφή για πρώτη φορά.

2.Ο ανθρώπινος εγκέφαλος επαναπρογραμματίστηκε ριζικώς.

3.Η πιο πάνω αναφερθείσα συγκλονιστική μεταβολή στην λειτουργία του εγκεφάλου προκάλεσε μία ουσιώδη αλλαγή στην ψυχολογία των χρηστών του αλφαβήτου από την οποία προέκυψε η ανάγκη επικοινωνίας των πολιτών δια της λειτουργίας του θεάτρου.

Οι δημοσιευμένες έρευνες της επιστημονικής ομάδας του Ιωάννη Τσέγκου παρουσιάζονται στο βιβλίο «Η εκδίκηση των τόνων». Σε αυτές, αλλά και σε νεώτερες έρευνες 1999-2010, απέδειξαν ότι οι μετρήσιμοι δείκτες της Λεκτικής Νοημοσύνης και της Αφαιρετικής Σκέψης με αποδεκτές τεχνικές επιταχύνθηκαν σε ομάδα 25 μη-δυσλεξικών παιδιών.

Η διδασκαλία στα παιδιά αυτά καθώς και οι μετρήσεις των δεικτών άρχισαν από την ηλικία των 8 ετών και συνεχίστηκαν μέχρι και τα 12 χρόνια τους. Οι ίδιοι δείκτες επιβραδύνθηκαν στην ισάριθμη ομάδα μη-δυσλεξικών παιδιών τα οποία δεν διδάχθηκαν εβδομαδιαίως και εξωσχολικώς επί δίωρο την Αρχαία Γλώσσα. Ας σημειωθεί ότι οι δύο ομάδες διδάχθηκαν τα ίδια προγραμματισμένα μαθήματα στο κανονικό ωράριο η δε στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων έγινε με γενικώς αποδεκτό πρότυπο. Ωστόσο, η Αυστραλή Πανεπιστημιακή ερευνήτρια Kate Chanock έκανε ένα βήμα παράλληλο ως προς τον Ιωάννη Τσέγκο διότι στο έργο της «Help for a dyslexic learner from an unlikely source: the study of Ancient Greek, Literacy 2006» περιγράφει πως κατέστησε ένα αγγλομαθή δυσλεξικό σε μη-δυσλεξικό με τα Αρχαία Ελληνικά! Εν τούτοις, από φέτος, τα μεν παιδιά της Αγγλίας του Δημοτικού στην περιοχή της Οξφόρδης, με επιστημονική πρόταση, επιπροσθέτως των μαθημάτων τους θα μαθαίνουν Αρχαία Ελληνικά, τα δε αντίστοιχης ηλικίας Ελληνόπουλα, μόνον με πολιτική απόφαση, δεν θα διδάσκονται την Αρχαία Γλώσσα ενώ θα έπρεπε, αλλά Αγγλικά!!

φαιναρέτη

Ελληνίδα επιστήμονας εφηύρε ουσία που αναπλάθει φυσικά τα δόντια

Η δρ. Αμαλία Αγγελή επικεφαλής του Τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου του Λιντς της Βρετανίας, εφηύρε υγρή ουσία που αναπλάθει φυσικά τα δόντια!

Το πεπτίδιο Ρ11-4Ο, «αναγεννά» οργανικά την αδαμαντίνη, και καθιστά τον οδοντιατρικό τροχό ξεπερασμένη τεχνολογία.

Όπως ανακοίνωσε η ίδια η επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας:

«Πρόκειται για ένα διάλυμα μιας μικρής πρωτεΐνης, του πεπτιδίου Ρ11-4, το οποίο έχει τη δυνατότητα να μετατρέπεται σε τζελ στις συγκεκριμένες συνθήκες που υπάρχουν μέσα στους πόρους του σμάλτου των δοντιών όταν αυτά διαβρώνονται. Το τζελ αυτό αποτελεί για την ακρίβεια έναν μικροσκοπικό ιστό από πάρα πολύ μικρά ινίδια, τα οποία έχουν την ικανότητα να έλκουν στην επιφάνειά τους ιόντα ασβεστίου.

Αυτό είναι το πρώτο βήμα για τη δημιουργία κρυστάλλων φωσφορικού ασβεστίου, που είναι ουσιαστικά η αδαμαντίνη στο δόντι μας.

Τα ακινητοποιημένα αυτά ιόντα ασβεστίου επάνω στον ιστό που δημιουργεί το πεπτίδιο έλκουν φωσφορικά ιόντα, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται κρύσταλλοι φωσφορικού ασβεστίου οι οποίοι μεγαλώνουν και ξαναγεμίζουν τους μικροπόρους. Ταυτόχρονα, ο συγκεκριμένος ιστός διαλύεται και φεύγει τελείως έξω από το δόντι, το οποίο τελικά αναδομείται με το φυσικό του υλικό που είχε προηγουμένως χάσει».
«Αυτό που δεν περιμέναμε να δούμε και πραγματικά μας εξέπληξε ήταν το γεγονός ότι η διαδικασία της αναδόμησης του δοντιού συνεχιζόταν για μήνες μετά την εφαρμογή της θεραπείας. Κάτι τέτοιο, παρ΄ όλα αυτά, δεν έδειξε να αλλοιώνει το σχήμα ή το μέγεθος του δοντιού. Επιπλέον, η εφαρμογή του διαλύματος δεν απαιτεί κάποιον περιορισμό από πλευράς του ασθενούς. Τώρα βρίσκονται σε εξέλιξη διάφορες μελέτες για να δούμε ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος εκτέλεσης της θεραπείας, προκειμένου να έχουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα».

Όπως δήλωσε η Ελληνίδα ερευνήτρια, η ομάδα της προσπαθεί πλέον να εφαρμόσει τις ευεργετικές ιδιότητες του πεπτιδίου Ρ11-4 και στα υπόλοιπα οστά του ανθρώπινου οργανισμού.

«Οι κρύσταλλοι φωσφορικού ασβεστίου που αναδομούν τα δόντια μας αναδομούν και τα οστά μας. Αυτό που έχουμε στα χέρια μας είναι ένα γενικό «πολυεργαλείο» με πολλές διαφορετικές εφαρμογές.

Το υγρό διάλυμα του πεπτιδίου θα εγχέεται με μια σύριγγα στο σημείο όπου χρειάζεται να πραγματοποιηθεί η αναδόμηση του οστού όπου, λόγω του χημικού περιβάλλοντος του οστού, θα δρα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως και στην περίπτωση του δοντιού, αναπλάθοντας το χαμένο κόκαλο.

Οι δοκιμές που έχουν γίνει ως τώρα σε κουνέλια έχουν δείξει θεαματικά αποτελέσματα, με την ανάπλαση του οστού να πραγματοποιείται μέσα σε λίγους μήνες».

stoncosmomou

Εξωγήινη ζωή: Ένα αρχαίο Ελληνικό ερώτημα

Το μεγάλο αυτό θέμα είχε απασχολήσει τους αρχαίους Έλληνες όταν, από την εποχή της αναπτύξεως της Αστρονομίας, η ιδέα της υπάρξεως ζωής σε άλλους κόσμους άρχισε να αποκτά κάποια επιστημονική βάση. Είναι γεγονός πως πολλοί Έλληνες φιλόσοφοι, που ήταν και αστρονόμοι συγχρόνως, πίστευαν πως η Γη δεν ήταν μοναδική κατοικία λογικών όντων. Και ήταν καταπληκτική η πρωτοτυπία σκέψεως και ευφυΐα των Ελλήνων της εποχής εκείνης.

Ο Θαλής ο Μιλήσιος δίδασκε πως όλα τα άστρα, ως και η Γη, αποτελούνται από το ίδιο υλικό.
Ο Αναξίμανδρος βεβαίωνε πως οι κόσμοι μπορούσαν να δημιουργηθούν και να καταστραφούν, κάτι που διαπιστώνουμε σήμερα.
Ο Αναξαγόρας πίστευε πως η Σελήνη κατοικείται, δίδασκε μάλιστα πως «αόρατοι σπόροι ζωής», από τους οποίους προέρχονται όλα τα ζωντανά όντα υπάρχουν σε ολόκληρο το Σύμπαν. Ο Αναξαγόρας δηλαδή ήταν ο δημιουργός της θεωρίας της «πανσπερμίας» που προτάθηκε και στην εποχή μας ακόμη από πολλούς επιστήμονες που προσπαθούσαν να εξηγήσουν τον τρόπο δημιουργίας ζωής στον πλανήτη μας.
Οι Επικούριοι δίδασκαν πως στο διάστημα υπήρχαν πολλοί κατοικήσιμοι κόσμοι, παρόμοιοι με την Γη.*

Και άλλοι ακόμη Έλληνες φιλόσοφοι δίδασκαν πως υπάρχει ζωή σε άλλα άστρα, ως κάποιος Ανάξαρχος, που αναφέρει ο Πλούταρχος, ότι μιλούσε προ του Μ. Αλεξάνδρου «περί πολλών κόσμων». Τότε ο Αλέξανδρος δάκρυσε γιατί σκεπτόταν πως «επί απείρων όντων στον κόσμον, δεν ήδυνήθη ακόμη νa κατακτήσει τoν ενα καί μόνον, τoν παρόντα». Αργότερα τους Έλληνες αντέγραψαν οι Ρωμαίοι και ιδίως ο Λουκρήτιος που στο ποίημα του «Περί Φύσεως των πραγμάτων» αναφέρει: «Η Φύση δεν είναι μοναδική στον ορατό κόσμο. Πρέπει να πιστεύουμε πως σε άλλες περιοχές του διαστήματος υπάρχουν και άλλες γαίες, κατοικημένες από άλλους ανθρώπους και άλλα ζώα». Κατά περίεργο τρόπο ο Λουκρήτιος δεν καταλάβαινε την αληθινή φύση των άστρων που θεωρούσε σαν φωτεινούς γήινους ατμούς.

Κατά την Αναγέννηση, με την ανακάλυψη του τηλεσκοπίου, αναζωπυρώθηκε το θέμα υπάρξεως εξωγήινων και ιδίως Αρειανών, γι’ αυτό και είχε τότε τεθεί το ερώτημα: «Αν ο Άρης κατοικείται τότε οι Αρειανοί κατάγονται και αυτοί από τον Αδάμ και την Εύα;» Αυτές ήταν οι αντιλήψεις για την ύπαρξη ζωής στο Διάστημα. Όμως τι πιστεύουμε εμείς σήμερα; Για να απαντήσουμε θα εξετάσουμε τα μέλη του Ηλιακού μας Συστήματος, με τα μέσα και τις γνώσεις μας, θα επισκεφθούμε πρώτα τους κοντινούς μας κόσμους, τα μέλη του «Ηλιακού Κράτους».

Θα γνωρίσουμε χωριστά τους πλανήτες με την ταχύτητα της φαντασίας μας και θα τους ερευνήσουμε κατά σειρά αποστάσεως τους από τον ήλιο. Την μορφή του πλανητικού μας συστήματος πρώτος συνέλαβε ο Αρίσταρχος ο Σάμιος. Αυτόν αντέγραψε ο Κοπέρνικος ο οποίος διατύπωσε την θεωρία του «περί του ηλιοκεντρικού συστήματος» τον 16ον αιώνα – διαβάζοντας και αντιγράφοντας τα πρωτότυπα σχετικά ελληνικά συγγράμματα. Βεβαίως τότε ήταν γνωστοί οι 6 μόνο πλανήτες μέχρι δηλαδή και του Κρόνου. Πολύ αργότερα ανακαλύφθηκαν και οι υπόλοιποι 3 εξωτερικοί πλανήτες με μαθηματικούς υπολογισμούς και φυσικά την χρήση μεγάλων τηλεσκοπίων.

Οι 9 πλανήτες μας είναι: Ερμής και Αφροδίτη, δίχως δορυφόρους, Γη μ’ ένα δορυφόρο, Άρης με 2 δορυφόρους, Δίας με 16, Κρόνος με 17, Ουρανός με 15, Ποσειδών με 2 δορυφόρους και Πλούτων με 1 τον Χάρο. Φυσικά τα ονόματα τους είναι ονόματα Ελλήνων θεών γιατί οι αρχαίοι Έλληνες μελέτησαν με επιστημονικό τρόπο τους πλανήτες και τους έδωσαν θεϊκά ονόματα που σεβάστηκαν οι αστρονόμοι όλου του κόσμου. Ο Ερμής με επιτυχία έλαβε το όνομα αυτό επειδή βρίσκεται κοντά στον ήλιο, από τον οποίο περιμένει εντολές, όπως ο Ολύμπιος ταχυδρόμος. Το όνομα της ωραίας Αφροδίτης έπρεπε να δοθεί στον ωραιότερο και λαμπρότερο πλανήτη. Και τι περίεργο, είναι τόσο… φιλάρεσκη η Αφροδίτη ώστε πάντα είναι σκεπασμένο το σώμα της από ένα πολύ πυκνό πέπλο, αδιαπέραστο στρώμα νεφών, την ατμόσφαιρα της, που μας εμποδίζει να δούμε την επιφάνεια της, σαν να προστατεύει το σώμα της ωραίας θεάς από τα βλέμματα βέβηλων!!

Στον ερυθρό πλανήτη εδόθη το όνομα του θεού του πολέμου Άρη, γιατί το κόκκινο χρώμα του θυμίζει αίμα και φωτιά. Ο Δίας δικαίως έλαβε το όνομα του πατέρα των θεών – πλανητών αφού σε όγκο είναι μεγαλύτερος από όλους μαζί τους πλανήτες και η μάζα του είναι 2,5 φορές μεγαλύτερη της μάζας όλων συγχρόνως των πλανητών. Ως προς τη Γη είναι 1300 φορές μεγαλύτερός της. Απορεί κανείς πώς οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν ότι ο πλανήτης αυτός ήταν γίγας και του έδωσαν το όνομα του μεγαλυτέρου και ισχυρότερου των θεών του Ελληνικού Πανθέου – του «πατρός ανδρών τε, θεών τε». Ο Κρόνος που έρχεται μετά τον Δία πήρε το όνομα του πατέρα του Διός. Εδώ σταματούν οι Έλληνες ως «ανάδοχοι», επειδή οι τελευταίοι πλανήτες, Ουρανός, Ποσειδών και Πλούτων ήταν άγνωστοι κατά την αρχαιότητα, γιατί απλούστατα δεν τους έβλεπαν. Ως γνωστόν οι πλανή¬τες αυτοί παρατηρούνται μόνον με τηλεσκόπια.

Ουρανός ονομάσθηκε ο μετά τον Κρόνο πλανήτης γιατί, κατά την μυθολογία μας ήταν πατέρας του Κρόνου. Ο επόμενος ονομάσθηκε Ποσειδών γιατί νομιζόταν πως είναι ο τελευταίος στα βάθη του διαπλανητικού χώρου και πήρε το όνομα του θεού του υγρού στοιχείου. Αλλά όταν τέλος ανακαλύφθηκε ο έσχατος πλανήτης, του έδωσαν το όνομα του Πλούτωνα, του θεού του Άδη, όχι μόνο γιατί στην απόσταση που βρίσκεται επικρατεί βαθύ σκοτάδι, αλλά για να τιμήσουν τον αστρονόμο P. Lowell, που τον ανεκάλυψε με υπολογισμό χωρίς να τον δει ποτέ. Τα δυο μάλιστα αρχικά γράμματα του Πλούτωνα είναι τα πρώτα του ονοματεπώνυμου του P. Lowell. (Παρετηρήθη από τον Tombau-gh το 1930).

Και τώρα που γνωρίσαμε όλη την σειρά των πλανητών, έστω και κατά ένα πολύ γενικό τρόπο, ας τους επισκεφθούμε, εξετάζοντας εάν πράγματι υπάρχουν εκεί οι κατάλληλες συνθήκες δημιουργίας και συντηρήσεως ζωής. Ήδη χάρη στις τεράστιες προόδους και τα μέσα που διαθέτει η αστρονομία γνωρίζουμε τι συνθήκες υπάρχουν σε κάθε πλανήτη. Απόδειξη η κατάκτηση της Σελήνης. Οι αστροναύτες δεν μας είπαν περισσότερα από όσα γνωρίζαμε με τις απειράριθμες αστρονομικές μελέτες και παρατηρήσεις μας. Με την έρευνα των αστροναυτών είχαμε το «πείραμα», την απόδειξη πως πραγματικά δηλαδή ό,τι είχαν διαπιστώσει οι αστρονόμοι ήταν και η πραγματικότητα. Γι’ αυτό και δημιουργήθηκε τόσος θόρυβος στην Αμερική για τα τεράστια έξοδα που είχαν γίνει για την κατάκτηση της Σελήνης, για να «μάθουμε ό,τι ήδη γνωρίζαμε», όπως είπαν οι πολέμιοι των διαστημικών ταξιδιών. Ασχέτως πάντως προς τις γνώμες αυτές, είναι γεγονός πως με τις έρευνες και τα όνειρα μας βυθιστήκαμε στο μέλλον για να τα κάνουμε πραγματικότητα. (…)

*Δίχως αμφιβολία πρώτοι οι Έλληνες ερεύνησαν το διάστημα, κατά «επιστημονικό» τρόπο, δίδαξαν πως υπάρχει εξωγήινη ζωή και ιδίως πως η Σελήνη κατοικείται.

Ελληνικό Αρχείο

Καταρρίφθηκε η θεωρία του Einstein;-To CERN ισχυρίζεται πως μέτρησε ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός!

Ένας από τους βασικότερους πυλώνες της σύγχρονης φυσικής αλλά και της θεωρίας της ειδικής σχετικότητας του Albert Einstein ότι δηλαδή τίποτα δεν μπορεί να ταξιδέψει ταχύτερα από την ταχύτητα του φωτός φαίνεται πως γκρεμίστηκε σήμερα στο CERN.

Οι επιστήμονες που εργάζονται στο μεγαλύτερο επιταχυντή σωματιδιακής φυσικής ανακοίνωσαν σήμερα πως μπόρεσαν και μέτρησαν την ταχύτητα κάποιων νετρίνο και διαπίστωσαν πως αυτά κινούνταν με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Ότι η περίφημη θεωρεία της ειδικής σχετικότητας του Einstein δηλαδή το E = mc2 δεν ισχύει!

«Το αίσθημα που έχουν οι περισσότεροι εδώ είναι ότι δεν μπορεί να είναι σωστό, δεν μπορεί να είναι αληθινό», λέει ο James Gillies εκπρόσωπος του CERN που βρίσκεται έξω από τη Γενεύη.

Ο ίδιος πρόσθεσε μιλώντας στο Associated Press ότι όλες οι μετρήσεις μέχρι στιγμής ΄έχουν καταπλήξει τους ερευνητές και όλοι ζητούν από άλλους συναδέλφους τους να διασταυρώσουν και να επιβεβαιώσουν τα στοιχεία αυτά.

«Καλούν την ευρύτερη επιστημονική κοινότητα να κοιτάξει τι έχουμε κάνει εδώ και πραγματικά να αναλύσουν με κάθε λεπτομέρεια τα αποτελέσματα των πειραμάτων αλλά και οποιανδήποτε στον κόσμο να μπορέσει να επαναλάβει τις μετρήσεις μας»¨είπε ακόμη ο Gillies.

Μάλιστά επιστήμονες στο «ανταγωνιστικό» επιταχυντή Fermilab στο Σικάγο έχουν ήδη δηλώσει ότι θα πραγματοποιήσουν το πείραμα του CERN με τα ίδια δεδομένα.

«Είναι ένα πραγματικό σοκ», εξηγεί ο Stephen Parke ένας από τους κορυφαίους επιστήμονες στο Fermilab ο οποίος δεν έχει κάποια συνεργασία με το CERN «πρόκειται σίγουρα να μας προκαλέσει προβλήματα, καμία αμφιβολία για αυτό, εάν είναι αλήθεια».

Η επιστημονική κοινότητα εξέφρασε πάντως τον σκεπτικισμό της για το εύρημα του CERN. Ο επικεφαλής του τμήματος φυσικής του πανεπιστημίου του Maryland Drew Baden αποκάλεσε την είδηση αυτή κάτι σαν «το ιπτάμενο χαλί» δηλαδή κάτι που είναι τόσο απίστευτο για να γίνει πιστευτό.

Η ομάδα όμως του CERN επιμένει πως μια ακτίνα νετρίνων «ταξίδεψε» στον επιταχυντή 60 νανοδευτερόλεπτα γρηγορότερα από την απόλυτη ταχύτητα του φωτός ήτοι 299,792 χλμ. το δευτερόλεπτο. Ακόμη και εάν σε αυτό συνυπολογισθεί ένα στατιστικό λάθος των 10 νανοδευτερολέπτων η συγκεκριμένη ακτίνα των  νετρίνων εξακολουθούν να είναι γρηγορότερα από το φως.
Οι επιστήμονες του CERN πάντως κοιτούν προς την πλευρά των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας ώστε να διασταυρώσουν τα ευρήματά τους.

«Το Fermilab του Σικάγο θα μπορούσε να διεξάγει ένα παρόμοιο πείραμα» λέει στο AP ο Έλληνας επιστήμονας Σταύρος Κατσανέβας ο οποίος έχει τη θέση του υποδιευθυντού στο  Γαλλικό Ινστιτούτο πυρηνικής και σωματιδιακής φυσικής και έρευνας. Το γαλλικό ινστιτούτο συνεργάστηκε με το ιταλικό εργαστήριο Gran Sasso National Laboratory για την πραγματοποίηση του πειράματος στο CERN.
O Σ. Κατσανέβας είπε ακόμη ότι βοήθεια μπορεί να προσφέρει και το ανάλογο πείραμα T2K στην Ιαπωνία αν και προς το παρών είναι εκτός λειτουργίας εξαιτίας του πρόσφατου σεισμού της 11ης Μαρτίου.

defencenet

Λεπτή ζώνη αντιύλης τυλίγει τον πλανήτη μας

Για πρώτη φορά Ιταλοί επιστήμονες ανακάλυψαν ότι μια λεπτή ζώνη σωματιδίων αντιύλης, και συγκεκριμένα αντιπρωτονίων, «τυλίγει» γύρω-γύρω τον πλανήτη μας. Η ανακάλυψη έρχεται να επιβεβαιώσει τις μέχρι τώρα θεωρίες ότι το γήινο μαγνητικό πεδίο μπορεί να παγιδέψει την αντιύλη.

Η επιβεβαίωση, η οποία παρουσιάστηκε στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal Letters», σύμφωνα με το BBC και το «New Scientist», βασίζεται στα ευρήματα του ανιχνευτή κοσμικής ακτινοβολίας «Pamela», που εκτοξεύτηκε το 2006 πάνω σε ένα κατασκευασμένο στη Ρωσία δορυφόρο, προκειμένου να μελετήσει τα υψηλής ενέργειας σωματίδια, τα οποία καταφθάνουν στη Γη με προέλευση τον Ήλιο και το διάστημα πέρα από το ηλιακό μας σύστημα…..

Ένα μικρό μέρος από τα αντιπρωτόνια αυτής της κοσμικής ακτινοβολίας εγκλωβίζονται -εξαιτίας του μαγνητικού πεδίου που περιβάλλει τη Γη- στην εσωτερική ζώνη «Βαν Άλεν», που βρίσκεται πέριξ του πλανήτη μας και όπου τα φορτισμένα σωματίδια κινούνται κατά μήκος των γραμμών του γήινου μαγνητικού πεδίου. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρχει αρκετή αντιύλη κοντά στον πλανήτη μας, ώστε στο απώτερο μέλλον να αποτελέσει μια άκρως αποδοτική προωθητική ύλη για τα διαστημόπλοια, μια ιδέα που ήδη μελετά η NASA. Η παραγόμενη ενέργεια από την επαφή (αντίδραση) ύλης και αντιύλης είναι μεγαλύτερη και από την ενέργεια της πυρηνικής σύντηξης στα άστρα όπως ο ήλιος μας.

Τα αντιπρωτόνια -και γενικότερα η αντιύλη- εκμηδενίζονται όταν έρθουν σε επαφή με κανονική ύλη, εν προκειμένω με πρωτόνια. Όσα τέτοια σωματίδια δεν έρχονται αμέσως σε επαφή με την κανονική ύλη, παραμένουν εν ζωή για λεπτά ή και για ώρες, σχηματίζοντας έτσι μια ζώνη αντιύλης, η οποία αποτελεί «την πιο άφθονη πηγή αντιπρωτονίων κοντά στη Γη», σύμφωνα με τον ερευνητή Αλεσάντρο Μπρούνο του πανεπιστημίου του Μπάρι, έναν από τους επιστήμονες που μελέτησαν το φαινόμενο, σε συνεργασία με τον Πιερτζιόρτζιο Πικότσα του πανεπιστημίου της Ρώμης «Τορ Βεργκάτα» και άλλους ερευνητές.

Στο παρελθόν οι επιστήμονες είχαν ανακαλύψει μια άλλη μορφή αντιύλης, τα ποζιτρόνια (δηλαδή αντιηλεκτρόνια), να έχουν παγιδευτεί στις ζώνες ακτινοβολίας Βαν Άλεν και τώρα για πρώτη φορά εντοπίζονται και αντιπρωτόνια, που είναι πολύ βαρύτερα, καθώς έχουν μάζα περίπου 2.000 μεγαλύτερη από τα ποζιτρόνια.

Υπενθυμίζεται ότι άλλοι επιστήμονες, στο CERN, προσπαθούν -με τη βοήθεια ισχυρών μαγνητών- να παγιδέψουν αντιύλη για ικανό χρονικό διάστημα, ώστε να την μελετήσουν με την ησυχία τους και ήδη έχουν κάνει προόδους.

tsekouratoi

Χειρουργοί «βάφουν» καρκινικά κύτταρα στην προσπάθεια να μειώσουν τις υποτροπές*

 

Οι γιατροί πιστεύουν πως η χρήση φθορίζουσας χρωστικής ουσίας θα μπορούσε να ενισχύσει τα ποσοστά επιβίωσης οδηγώντας τους στις μικροσκοπικές συστάδες των καρκινικών κυττάρων.

Μία ομάδα γυναικών με όγκους στις ωοθήκες ήταν οι πρώτες οι οποίες «βάφτηκαν» και στις οποίες ο καρκίνος φαινόταν φωτεινός πάνω στο σώμα. Οι επεμβάσεις πραγματοποιήθηκαν σε 10 γυναίκες στο πλαίσιο της πρώτης φάσης των κλινικών μελετών για την αξιολόγηση της τεχνικής που ονομάζεται χειρουργική επέμβαση φθορισμού.

Οι ιατροί ανέπτυξαν τη διαδικασία για να βοηθήσουν τους χειρουργούς να αφαιρέσουν τους κακοήθεις ιστούς από ασθενείς με καρκίνο των ωοθηκών και να μειώσουν τον κίνδυνο της νόσου για τα επόμενα χρόνια. Η μέθοδος αυτή φωτίζει τα καρκινικά κύτταρα μέσα στο σώμα ώστε να είναι ευκολότερο να εντοπιστούν μικρότερες μορφές καρκίνου που μπορούν να χαθούν εύκολα και να μπορούν να προσδιοριστούν τα όρια μεταξύ των όγκων και των υγιών ιστών.

Στοιχεία του 2008 δείχνουν πως 6537 γυναίκες διαγνώστηκαν με καρκίνο των ωοθηκών και 4373 πέθαναν από την ασθένεια σύμφωνα με έρευνα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η ασθένεια είναι πιο πιθανό να επιστρέψει αν τα κακοήθη κύτταρα παραμείνουν στο σώμα μετά από χειρουργική επέμβαση. Η διάκριση των όγκων μπορεί να είναι δύσκολη καθώς οι χειρουργοί βασίζονται σε αίσθηση και σε εμφάνιση ώστε να αποφασίσουν τι θα αφαιρέσουν.

Με τη νέα τεχνική οι χειρουργοί θα εντοπίζουν τις συστάδες σε μεγέθη όσο ένα δέκατο του χιλιοστού και έως 30 φορές μικρότερο από όσο θα μπορούσαν να βρουν δίχως τη μέθοδο αυτή. Πριν από τη χειρουργική επέμβαση οι ασθενείς είχαν εμβολιαστεί με ένα υγρό που περιέχει μία φθορίζουσα χρωστική ουσία που συνδέεται με το φυλλικό οξύ. Στη συνέχεια , το υγρό λαμβάνει δράση στους όγκους των ωοθηκών επειδή περιέχουν περισσότερους υποδοχείς φυλλικού οξέως από τους υγιείς ιστούς. Κατά τη διάρκεια του χειρουργείου, οι ασθενείς τοποθετούνται κάτω από ένα σύστημα με κάμερες που φωτίζουν το σώμα με λέηζερ. Εντοπίζονται τα φθοριζόμενα σημεία και εμφανίζονται σε μία οθόνη δίπλα στους ασθενείς.

Η ομάδα έχει την ηθική έγκριση για τη δοκιμή της μεθόδου σε ασθενείς με καρκίνο του μαστού και αναμένεται να εκτελούνται δοκιμές για τους επόμενους 2 μήνες. Η μέθοδος θα μειώσει τις περιπτώσεις όπου μεγάλα κομμάτια του μαστού θα αφαιρούνται, ένα πρόβλημα το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε μαστεκτομή.

*Η μη προκλητή και μη αναμενόμενη εκδήλωση ενός νέου συμπτώματος, ή επανεμφάνιση ενός παλαιού συμπτώματος, που διαρκεί για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο από 24 ώρες

Guardian / Μετάφραση epistimonikos

Η 4η διάσταση

Ο χώρος και ο χρόνος του Νεύτωνα

Ο νευτώνειος χρόνος ήταν διαχωρισμένος από τον χώρο, σα ν’ αποτελούσε μια σιδηροδρομική γραμμή η οποία εκτιενόταν επ’ άπειρον και προς τις δύο κατευθύνσεις της.

Όταν θέλουμε να ορίσουμε ένα δυναμικό σχήμα, οι τρείς γνωστές μας χωρικές διαστάσεΙς – μήκος, πλάτος, ύψος, δεν είναι αρκετές. Ένα δυναμικό σχήμα εξελίσσεται στον χρόνο. Χρειαζόμαστε λοιπόν και μία τέταρτη, χρονική, η οποία θα περιγράφει την εξέλιξη του σχήματος στον χρόνο.
Τι είναι ο χρόνος ; Κανείς δεν μπορεί στην πραγματικότητα να το πει. Ο Charles Lamp, συγγραφέας του 19ου αιώνα, είχε γράψει : » Τίποτε δεν θεωρώ μεγαλύτερο αίνιγμα από τον χρόνο και τον χώρο. Εντούτοις, τίποτε δεν με απασχολεί λιγότερο από τον χρόνο και το χώρο, επειδή ποτέ δεν τα σκέφτομαι. » Οι περισσότεροι από μας δεν ανησυχούμε για τον χρόνο και τον χώρο τον περισσότερο καιρό, ότι κι αν σημαίνει αυτό, όμως όλοι μερικές φορές αναρωτιόμαστε τι είναι ο χρόνος, πως ξεκίνησε και που μας οδηγεί.
Το 1687, ο Ισαάκ Νεύτων παρουσίασε το πρώτο μαθηματικό μοντέλο για τον χρόνο και τον χρόνο στο έργο του » Philosophiae Naturalis Principia Matematica « ( Μαθηματικές αρχές της φυσικής φιλοσοφίας ).
Στο μοντέλο του, ο χρόνος και ο χώρος συνιστούσαν ένα υπόβαθρο όπου διαδραματιζόταν τα γεγονότα, το οποίο όμως δεν επηρεαζόταν από αυτά. Ο χώρος ήταν διαχωρισμένος από το χώρο και θεωρούνταν ως μία ανεξάρτητη γραμμή, κάτι σαν σιδηροδρομική γραμμή, η οποία εκτεινόταν επ’ άπειρον και προς τις δύο κατευθύνσεις της ( πάνω ). Θεωρούνταν επίσης παντοτινός, υπό την έννοια ότι είχε υπάρξει από πάντα και θα υπήρχε για πάντα.
.

Ο χώρος και ο χρόνος του Αϊνστάιν

Η θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, η οποία βρίσκεται σε συμφωνία με τ’ αποτελέσματα μεγάλου πλήθους πειραμάτων, καταδεικνύει ότι ο χώρος και ο χρόνος είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι. Ο χώρος δεν μπορεί να καμπυλωθεί χωρίς να εμπλακεί σ’ αυτό ο χρόνος. Άρα, ο χρόνος έχει σχήμα. Φαίνεται, ωστόσο, ότι ο χρόνος ρέει προς μία μόνο κατεύθυνση – όπως οι ατμομηχανές της εικόνας.

Το 1915, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν πρότεινε ένα εντελώς νέο μαθηματικό μοντέλο για τον χώρο και τον χρόνο : τη γενική θεωρία της σχετικότητας.

Η γενική θεωρία της σχετικότητας συνδυάζει τη διάσταση του χρόνου με τις τρείς διαστάσεις του χώρου για να σχηματίσει τον επονομαζόμενο χωροχρόνο ( πάνω ). Το φαινόμενο της βαρύτητας ενσωματώνεται στη θεωρία μέσω της θεώρησης ότι η κατανομή ύλης και ενέργειας ατο Σύμπαν στρεβλώνει το χωροχρόνο με αποτέλεσμα αυτός να μην είναι επίπεδος. Τα αντικείμενα μέσα στον χωροχρόνο τείνουν να κινηθούν κατά μήκος ευθείων γραμμών, επειδή όμως αυτός είναι καμπυλωμένος, οι διαδρομές τους εμφανίζονται κυρτωμένες. Μέσα στο χωροχρόνο, τα αντικείμενα κινούνται σαν να επηρεάζονται από ένα βαρυτικό πεδίο.

Η γενική σχετικότητα επιβεβαιώθηκε με θεαματικό τρόπο το 1919, όταν μια βρετανική αποστολή στη δυτική Αφρική παρατήρησε, κατά τη διάρκεια κάποιοας έκλειψης, μια μικρή κύρτωση των φωτεινών ακτίνων που διερχόταν κοντά από τον Ήλιο. Η εν λόγω παρατήρηση αποτελούσε σαφή ένδειξη ότι ο χώρος και ο χρόνος είναι στρεβλωμένοι – ιδέα που πυροδότησε τη μεγαλύτερη αλλαγή στην αντίληψή μας για το Σύμπαν το οποίο ενοικούμε από την εποχή που ο Ευκλείδης συνέγραψε τα Στοιχεία, γύρω στο 300π. Χ.

Το τηλεσκόπιο Hooker

Το τηλεσκόπιο Hooker, με κάτοπτρο διαμέτρου 2.56 μέτρων, το οποίο βρίσκεται στο αστεροσκοπείο του Όρους Ουϊλσον, στην Καλιφόρνια.

Η γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν μετέτρεψε τον χώρο και τον χρόνο από παθητικό υπόβαθρο στο οποίο λάμβαναν χώρα τα γεγονότα σε ενεργούς μετόχους της δυναμικής του Σύμπαντος. Αυτό φώτισε ένα μεγάλο πρόβλημα, το οποίο παραμένει στην πρώτη γραμμή της φυσικής του 21ου αιώνα.

Το Σύμπαν είναι γεμάτο με ύλη, και η ύλη στρεβλώνει τον χωροχρόνο έτσι ώστε τα σώματα να πλησιάζουν το ένα το άλλο. Ο Αϊνστάιν βρήκε ότι οι λύσεις στις εξισώσεις του δεν περιέγραφαν ένα στατικό κι αμετάβλητο Σύμπαν : καταδείκνυαν αντίθετα ότι ο χρόνος, άρα και το ίδιο το Σύμπαν, έπρεπε να είχαν μια ελάχιστη ή μέγιστη τιμή, με άλλα λόγια μια αρχή ή ένα τέλος. Αντί όμως ν’ απορρίψει αυτό το παντοτινό σύμπαν – για την ύπαρξη του οποίου η πεποίθηση τόσο του ιδίου όσο και των περισσότερων ήταν πολύ ισχυρή, – τροποποίησε τις εξισώσεις προσθέτοντας έναν όρο τον οποίο ονόμασε κοσμολογική σταθερά. Ο όρος αυτός στρέβλωνε το χωροχρόνο κατά την αντίθετη έννοια, έτσι ώστε τα σώματα ν’ απομακρύνονται μεταξύ τους. Η απωστική δράση της κοσμολογικής σταθεράς μπορούσε να εξισορροπήσει την ελκτική δράση της ύλης, επιτρέποντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, μια στατική λύση για το Σύμπαν.

Το γεγονός αποτέλεσε μία από τις χαμένες μεγάλες ευκαιρίες της θεωρητικής φυσικής. Αν ο Αϊνστάιν είχε μείνει πιστός στις αρχικές εξισώσεις του, θα μπορούσε να είχε προβλέψει ότι το Σύμπαν θα πρέπει είτε να διαστέλλεται είτε να συστέλλεται. Όπως είχαν τα πράγματα, η προοπτική ενός χρονοεξαρτώμενου Σύμπαντος δεν λαμβανόταν σοβαρά υπόψη μέχρις ότου, κατά τη δεκαετία του 1920, πραγματοποιήθηκαν παρατηρήσεις από το διαμέτρου 2.56 μ. τηλεσκόπιο του Όρους Ουϊλσον.

.

Η διαστολή του σύμπαντος

Παρατηρήσεις των γαλαξιών υποδεικνύουν ότι το σύμπαν διαστέλλετσι : η απόσταση μεταξύ δύο σχεδόν οποιωνδήποτε γαλαξιών διαρκώς αυξάνει.

Οι παρατηρήσεις αυτές αποκάλυψαν ότι όσο μακρύτερα βρίσκονται οι άλλοι γαλαξίες από εμάς τόσο ταχύτερα απομακρύνονται. Το Σύμπαν διαστέλλεται με τέτοιον τρόπο ώστε η απόσταση μεταξύ των δύο οποιονδήποτε γαλαξιών ν’ αυξάνεται σταθερά με τον χρόνο ( πάνω ). Αυτή η ανακάλυψη ήρε την ανάγκη για μιά κοσμολογική σταθερά η οποία να επιτρέπει την ύπαρξη στατικής λύσης για το Σύμπαν. Ο Αϊνστάιν χαρακτήρισε αργότερα την κοσμολογική σταθερά ως το μεγαλύτερο σφάλμα της ζωής του. Ωστόσο, σήμερα διαφαίνεται ότι η επιλογή του μάλλον δεν ήταν εντελώς λανθασμένη : πρόσφατες παρατηρήσεις, οι οποίες όμως θ’ αποτελέσουν θέμα μιας άλλης ενότητας, υποδεικνύουν ότι ενδεχομένως υπάρχει όντως μια μικρή κοσμολογική σταθερά.

Παρότι από την εποχή του Αϊνστάιν μέχρι σήμερα έχουν προστεθεί κάποια νέα στοιχεία, το μοντέλο για το χώρο και το χρόνο ουσιαστικά στηρίζεται στην γενική θεωρία της σχετικότητας. Μεγάλο πλήθος επιστημόνων αναπτύσσουν κι επαληθεύουν τις ιδέες της ριζοσπαστικής αυτής εργασίας του Αϊνστάιν. Μεταξύ αυτών κι ο Stephen Hawking, ο οποίος, στο βιβλίο του απ’ όπου άντλησα τα παραπάνω στοιχεία, γράφει : » Πρόκειται για ένα επίπονο έργο και προσωπικά αισθάνομαι υπερήφανος για την δική μου μικρή συνεισφορά στο έργο αυτό.»

sp-naturalsciences

Τα αντιβιοτικά χάνουν τη μάχη κατά των θανατηφόρων βακτηρίων

 

Οι επιστήμονες προειδοποιούν για ένα παγκόσμιο πρόβλημα στη δημόσια υγεία, τονίζοντας πως η υπερβολική χρήση φαρμάκων μειώνει την αποτελεσματικότητά τους.

Η τελευταία γραμμή της άμυνάς μας ενάντια στις βακτηριακές λοιμώξεις αποδυναμώνεται όλο και περισσότερο από έναν αυξανόμενο αριθμό θανατηφόρων στελεχών που είναι ανθεκτικά ακόμα και στα ισχυρότερα αντιβιοτικά σύμφωνα με νέα στοιχεία από την υπηρεσία προστασίας υγείας (HealthProtectionAgency– HPA)

Τα στατιστικά αποκαλύπτουν μία έκρηξη περιπτώσεων με βακτήρια όπως το e.coli και το Klebsiellapneumonia, σε λιγότερο από 5 χρόνια. Μέχρι το 2008, υπήρχαν λιγότερες από πέντε περιπτώσεις το χρόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο από βακτήρια ανθεκτικά στις καρβαπενέμες, τα πιο αποτελεσματικά ενδοφλέβια αντιβιοτικά. Νέα στοιχεία αποκαλύπτουν πως φέτος υπήρξαν 386 περιπτώσεις , ενώ οι ιατροί ανησυχούν ιδιαίτερα καθώς οι καρβαπενέμες είναι η τελευταία ελπίδα για τους νοσοκομειακούς ασθενείς που πάσχουν από πνευμονία και λοιμώξεις του αίματος και που όλα τα αντιβιοτικά έχουν αποτύχει.

Η υπερβολική συνταγογράφηση αντιβιοτικών σε ορισμένες χώρες και η εντατική χρήση τους σε ζώα είναι μερικοί από τους παράγοντες πίσω από την παγκόσμια εξάπλωση. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία από τον παγκόσμιο οργανισμό υγείας, περίπου 25000 άτομα κάθε χρόνο πεθαίνουν από λοιμώξεις ανθεκτικές σε αντιβιοτικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Την περασμένη εβδομάδα κατά τη διάρκεια μίας διάσκεψης στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, η οργάνωση προειδοποίηση πως οι ιατροί και οι επιστήμονες της Ευρώπης φοβούνται μία «αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών» και την επιστροφή σε μία εποχή προ-αντιβιοτικών όπου οι απλές λοιμώξεις δεν επιδέχονταν θεραπεία και κάθε επέμβαση ήταν απειλητική για τη ζωή.

Περισσότερες από 50 χώρες υπέγραψαν ένα Ευρωπαϊκό σχέδιο δράσης για την αντοχή στα αντιβιοτικά που παρουσιάστηκε στο συνέδριο το οποίο περιλαμβάνει συστάσεις για τη μεγαλύτερη επιτήρηση της μικροβιακής αντοχής, αυστηρότερους ελέγχους για τη χρήση των αντιβιοτικών και βελτίωση του ελέγχου των λοιμώξεων σε νοσοκομεία και κλινικές.

«Γνωρίζουμε πως τώρα είναι η ώρα να δράσουμε. Η αντιβιοτική ανθεκτικότητα φτάνει σε πρωτοφανή επίπεδα και τα καινούρια αντιβιοτικά δεν θα κυκλοφορήσουν γρήγορα» δήλωσε η ZsuzsannaJakab, περιφερειακή διευθύντρια του ΠΟΥ για την Ευρώπη. «Υπάρχουν πλέον μικρόβια που δεν ανταποκρίνονται σε κανένα φάρμακο», πρόσθεσε.

Ο Δρ. AlanJohnson, κλινικός επιστήμονας και ειδικός στην αντοχή των αντιβιοτικών στο HPA, προειδοποίησε τους συνέδρους πως το πρόβλημα έχει κάνει κάποιες λοιμώξεις πιο δύσκολες και σε ορισμένες περιπτώσεις, αδύνατο να θεραπευθούν. Ο Δρ. Johnson εξήγησε πως η αύξηση οφείλεται εν μέρει σε συγκεκριμένα στελέχη που διαθέτουν την ικανότητα να εξαπλώνονται μεταξύ των ανθρώπων και παράλληλα καταφέρνουν να μεταφέρουν την κωδικοποιημένη αντίσταση μεταξύ των διαφόρων τύπων.

Οι άνθρωποι αγνοούν τους κινδύνους από τη χρήση αντιβιοτικών. «Υπάρχει μία αντίληψη μεταξύ των ιατρών και του κοινού πως τα αντιβιοτικά είναι αβλαβή. Αυτό που γνωρίζουμε τώρα είναι πως εάν παίρνετε μία συνταγή θα είναι σίγουρο πως θα προκύψουν ανθεκτικά βακτήρια στο έντερο επειδή η μετάλλαξη γίνεται γρήγορα. Μπορεί βέβαια να εξαφανιστούν ή απλά να παραμείνουν εκεί και την επόμενη φορά που θα μολυνθείτε θα μπορεί να οφείλεται στο ότι η αντίσταση συνεχίζεται»

Και ένας από τους κορυφαίους ειδικούς της χώρας προειδοποίησε πως η Βρετανία είναι πολύ κοντά στο να αντιμετωπίσει τα πρώτα κρούσματα μολύνσεων που είναι ανθεκτικά σε όλα τα αντιβιοτικά. Η HPA καλεί τους ιατρούς να είναι προσεκτικοί κατά τη χρήση φαρμάκων καθώς και τα νοσοκομεία να παρακολουθούν τις περιπτώσεις αντοχής και να εμποδίζουν την εξάπλωση βακτηρίων μεταξύ των ασθενών.

Independent / Μετάφραση epistimonikos

Η Κοσμολογία του Δημόκριτου

Αν και όλοι σήμερα θεωρούν τον Δημόκριτο μαζί με τον Λεύκιππο πατέρες της Ατομικής θεωρίας, δεν είναι πολλοί αυτοί οι οποίοι γνωρίζουν ότι οι δύο ατομικοί φιλόσοφοι είναι οι προπάτορες μιας κοσμολογικής πρότασης η οποία δεν έχει αναλυθεί, ως θα όφειλε, σε βάθος, ούτε έχει τεθεί υπό την κρίση της σύγχρονης επιστημονικής γνώσης, όπως έγινε για τις απόψεις τους περί ατόμου.

Ας δούμε τι αναφέρει ο Διογένης ο Λαέρτιος για τις απόψεις του Λεύκιππου οι οποίες είχαν γίνει αποδεκτές και από τον Δημόκριτο.

[Διογένης IX 30 (Λευκ. Α1)]…Ο Λεύκιππος πίστευε ότι…οι κόσμοι δημιουργούνται όταν πέφτουν σώματα σε κάποιο κενό και συμπλέκονται μεταξύ τους, από δε την κίνηση και τη συσσώρευση τους σχηματίζεται η φύση των άστρων… (31) Οι δε κόσμοι δημιουργούνται με τον ακόλουθο τρόπο. Πολλά σώματα, με κάθε είδους αγήματα, αποσπώνται από το άπειρο και φέρονται σε ένα μεγάλο κενό όπου συσσωρευόμενα σχηματίζουν μία δίνη. Εξ αιτίας αυτής συγκρουόμενα και στροβιλιζόμενα ακανόνιστα, διαχωρίζονται τα όμοια προς τα όμοια. Όταν ισορροπήσουν λόγω του πλήθους και δεν μπορούν πλέον να περιστρέφονται, τα λεπτά (σώματα) προχωρούν στο εξωτερικό κενό, σαν να εκτοξεύονται, τα υπόλοιπα δε παραμένουν ενωμένα και συμπλεκόμενα πλησιάζουν μεταξύ τους και σχηματίζουν αρχικά ένα σφαιροειδές σύστημα. (32) Από αυτό αποσπάται ένας υμένας, που περιέχει μέσα του διάφορα σώματα. Καθώς στριφογυρίζουν εξ αιτίας της φυγόκεντρης δύναμης, ο υμένας γίνεται λεπτός, διότι συρρέουν πάντοτε (προς το κέντρο) τα στοιχεία που βρίσκονται κοντά εμπλεκόμενα στη δίνη. Ώτσι δημιουργείται η γη (η αισθητή ύλη), όταν ενώθηκαν όσα συσσωρεύτηκαν στο κέντρο. Αυτός πάλι ο εξωτερικός υμένας αυξήθηκε με τη συρροή σωμάτων που έρχονται από έξω διότι καθώς παρασύρεται από τη δίνη, ενσωματώνει τα σώματα με τα οποία έρχεται σε επαφή. Από αυτά, μερικά συμπλεκόμενα σχηματίζουν αρχικά ένα σύστημα πολύ υγρό και λασπώδες. Αφού ξηρανθούν και ακολουθήσουν τη γενική δίνη κατόπιν πυρακτώνονται και αποτελούν τη φύση των αστέρων… Βάσει της προηγούμενης περικοπής, τα κύρια βήματα της κοσμικής δημιουργίας, σύμφωνα με τις απόψεις του Λεύκιππου και του Δημόκριτου ήταν τα επόμενα:

1 Στην αρχή υπήρχε το πλήρες και το κενό. Πριν από τα γεγονότα τα οποία περιγράφει η προηγούμενη περικοπή, όπως ήδη αναφέρθηκε αρχικά υπήρχε η συνολική συμπαντική δημιουργία (μη ον=κενό =άπειρο), μέσα στην οποία έπλεαν τα άτομα (ον). Το σύστημα (ον +μη ον) βρισκόταν έξω από τις δυνατότητες των ανθρώπινων αισθήσεων, εφ’ όσον, όπως ήδη αναφέρθηκε, οι ατομικοί φιλόσοφοι δέχονταν ότι «το πλήρες και το κενόν δηλαδή τα άτομα και ο χώρος είναι αληθινές και αντικειμενικές πραγματικότητες που βρίσκονται έξω από το πεδίο των ανθρώπινων αισθήσεων». Όπως μπορούμε να δούμε με το ενιαίο σύστημα πλήρες +κενό (= άτομα + χώρος), ο Δημόκριτος αντικαθιστά ένα προγενέστερο σύστημα, αυτό του Ορφικού Χάους και του Ερέβους, χωρίς βέβαια να υπαινίσσεται την αντίστοιχη ταύτιση των επιμέρους συνιστωσών του συστήματος.

2. Δημιουργία των «μεγάλων κενών». [Διογένης Λαέρτιος IX, 31 (ΔΚ67 α1)]… Οι κόσμοι δημιουργούνται με τον εξής τρόπο. Πολλά σώματα, μετακινούνται προς το «μεγάλο κενό» ξεκόβοντας από το άπειρο (το κενό).

Στη φάση αυτή, στα πλαίσια του συνολικού αρχικού συμπαντικού χώρου (μη ον=κενό=άπειρο) δημιουργούνται πολλά επιμέρους «μεγάλα κενά», δηλαδή μικροί υποχώροι του συνολικού συμπαντικού χώρου. Αυτό θα μπορούσε να εκφραστεί με τη σημερινή επιστημονική ορολογία ως σχηματισμός, μέσα στον συνολικό συμπαντικό μη αισθητό και μη Ευκλείδειο χώρο του Σύμπαντος, επιμέρους περιοχών, διαφοροποιημένης πυκνότητας άρα και καμπυλότητας, γεγονός που διαφοροποιούσε και τη γεωμετρία των δημιουργούμενων υποχώρων.

Η κοσμολογική αυτή διαδικασία η οποία περιγράφεται από τον Δημόκριτο, όπως θα δούμε στη συνέχεια, αποτελεί το βασικό στοιχείο της κβαντικής κοσμολογικής θεωρίας του Α. Λίντε, η οποία προβλέπει και προσπαθεί να ερμηνεύσει την δημιουργία αυτών των κενών, τα οποία ονομάζει φυσαλίδες, μέσω του πεδίου πληθωρισμού.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι ο Δημόκριτος φαίνεται να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το «αίτιο» (τα μεγάλα κενά), που, όπως θα δούμε στη συνέχεια, ανάγκασε τα άτομα να συσσωρευτούν σε μικρές περιοχές, και όχι για το αίτιο που δημιούργησε το «μεγάλο κενό». Για τον λόγο αυτό επινοεί την έννοια των επιμέρους κενών (χώρων) σαν αίτιο της μελλοντικής συσσώρευσης των ατόμων, χωρίς όμως να δικαιολογεί τη φυσική διαδικασία σχηματισμού τους.

3. Τοπική κατάρρευση των «ατόμων» στα «μεγάλα κενά», σχηματισμός της «δίνης». Στη φάση αυτή, μη αισθητά κομμάτια του όντος (άτομα), προερχόμενα από τη συνολική μη αισθητή συμπαντική δημιουργία (άπειρο+άτομα=κενό+πλήρες=μη ον+ον), τείνουν να καταλάβουν τα σχηματισθέντα «μεγάλα κενά» δημιουργώντας, για κάθε ένα από αυτά και μία αντίστοιχη «δίνη» (10). Με την είσοδο ατόμων μέσα στους υποχώρους των «μεγάλων κενών», δημιουργούνται οι αισθητοί «κόσμοι», οι οποίοι περιέχονται μέσα στο συνολικό και μη αισθητό σύνολο, «ον+μη ον» (άτομα+κενό=Σύμπαν), και μπορεί να είναι άπειροι.

Η κοσμολογική δίνη

Μια πρώτη αναφορά στην έννοια της δίνης γίνεται στην Ορφική Κοσμολογία. Το αρχικό κοσμολογικό αυγό, του οποίου τη φυσική δημιουργία και σύσταση, με θαυμαστό επιστημονικά τρόπο περιγράφει ο Δημόκριτος (βλέπε επόμενα), γεννά έναν ανεμοστρόβιλο, τον οποίο οι ατομικοί φιλόσοφοι περιγράφουν σαν δευτερεύουσα δίνη, και τα Ορφικά κείμενα ονομάζουν Έρωτα. [Αριστοφάνης Όρνιθες 693]… η μαυροφτέρουγη Νύχτα γεννάει πρώτα ένα ανεμοδαρμένο αυγό, από όπου, σαν ήρθε η ώρα, βγήκε ο φλογερός ο Έρωτας, με χρυσά φτερά να αστράφτουν στη ράχη του, όμοιος με ανεμοστρόβιλο…

Την έννοια της δίνης και του στροβίλου συναντάμε και ως κοσμολογική άποψη του Εμπεδοκλή:

[Σιμπλίκιος, Περί Ουρανού 529, 1 (στίχοι 1-15), εις Φυσικά 32, 13 (στίχοι 3-17)].. Σαν έφτασε η φιλονεικία στα τρίσβαθα της δίνης κι ήρθε η αγάπη στη μέση του στροβίλου, όλα τούτα άρχισαν να συνάζονται και να γίνονται ένα μόνο….

[Αριστοτέλης, Περί Ουρανού Β 13, 259α 29]… Εξάλλου είναι περίεργο που δεν αντιλήφθηκε (ο Εμπεδοκλής) ότι, αν πρωτύτερα τα μόρια της γης συνέκλιναν προς το κέντρο λόγω της δίνης, έπρεπε να εξηγήσει για ποια αιτία όλα όσα έχουν βάρος παρασύρονται τώρα προς το κέντρο. Γιατί δεν μπορεί να είναι η δίνη αυτό που τα φέρνει κοντά μας….

[Αέτιος II, 6, 3 (ΔΚ 31α 49)]…Ο Εμπεδοκλής υποστηρίζει ότι πρώτος ξεχώρισε ο αιθέρας, δεύτερη η φωτιά και κατόπιν η γη (ύλη). Από τη γη καθώς περισφιγγόταν έντονα από τη δύναμη της περιστροφής ανάβλυσε το νερό…

Στην έννοια όμως της «δίνης» δίνεται ένα συγκεκριμένο φυσικό νόημα από τον Δημόκριτο, που παρουσιάζει σήμερα ένα ιδιαίτερο κοσμολογικό ενδιαφέρον. Αρχικά η «δίνη» του Δημόκριτου σχηματίζεται στα πλαίσια του αρχικού μη αισθητού συστήματος, «κενού»+»μη κενού» (όντος+μη όντος=άτομα+χώρος=συμπαντικός χώρος Ρείμαν). Όπως περιγράφει ο Διογένης ο Λαέρτιος:

[Διογένης IX 30 (Λεύκ Α1)]… Οι δε κόσμοι δημιουργούνται με τον ακόλουθο τρόπο. Πολλά σώματα, με κάθε είδους σχήματα, αποσπώνται από το άπειρο και φέρονται σε ένα μεγάλο κενό..

Σε μια δεύτερη φάση η «δίνη» εξελίσσεται μέσα σε μια μικρή περιοχή των «μεγάλων κενών» (Ευκλείδειοι υποχώροι). [Διογένης IX 30 (Λεύκ Α1)]. Φέρονται σε ένα μεγάλο κενό σχηματίζοντας μία δίνη…

Το ότι η δίνη καταλαμβάνει αρχικά ένα μικρό μέρος του μεγάλου κενού φαίνεται από το γεγονός ότι:

[Διογένης IX 30 (Λεύκ Α1)]…Όταν ισορροπήσουν (τα σώματα) λόγω του πλήθους και δεν μπορούν πλέον να περιστρέφονται, τα λεπτά (σώματα) προχωρούν στο εξωτερικό κενό, σαν να εκτοξεύονται, τα υπόλοιπα δε παραμένουν ενωμένα και συμπλεκόμενα πλησιάζουν μεταξύ τους και σχηματίζουν αρχικά ένα σφαιροειδές σύστημα… Αυτό σημαίνει ότι η δίνη, για να προχωρήσει προς το εξωτερικό του μεγάλου κενού, αρχικά κατείχε ένα μικρό μέρος του.

Επανερχόμενοι όμως στην έννοια της δίνης, όπως αυτή περιγράφεται από τον Λεύκιππο και τον Δημόκριτο, τίθεται το ερώτημα για το πως αυτή εξελίσσεται. Πού τοποθετείται η χοάνη της και πού ο λώρος της. Το πρόβλημα είναι δύσκολο να απαντηθεί διότι οι προσωκρατικοί γνώριζαν δύο περιπτώσεις δινών. Η πρώτη εμφανιζόταν στα υγρά, π.χ. των ποταμών, των λιμνών και των θαλασσών, όταν μέσω δινών αυτά χάνονταν σε υπόγειες καταβόθρες. Στην περίπτωση αυτή το υλικό που πέφτει μέσα στη δίνη οδηγείται από τη χοάνη προς τον λώρο (ρουφήχτρες). Στη δεύτερη περίπτωση, π.χ. στο φαινόμενο του ανεμοστρόβιλου, υλικά από την επιφάνεια της γης στην οποία βρίσκεται η βάση της δίνης, οδηγούνται μέσω του λώρου προς την χοάνη της δίνης ανυψούμενα από τη γη.

Στην περίπτωση της Κοσμολογίας του Δημόκριτου όμως το υλικό πρέπει να οδηγείται από τη χοάνη προς την άκρη του λώρου, εφ’ όσον όπως θα δούμε, στη συνέχεια η τελική κατάληξη της δίνης είναι μια περιορισμένη ως προς τις διαστάσεις σφαίρα.

Όλα τα προηγούμενα, όπως και στην Κοσμολογία του Αλκμάνα (ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ -4-), μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι αν θέλουμε να περιγράψουμε με σύγχρονη επιστημονική ορολογία τις απόψεις του Λεύκιππου και του Δημόκριτου, όσον αφορά το τι υπήρχε πριν την δημιουργία του αισθητού σε εμάς Σύμπαντος και το πώς οδηγηθήκαμε μέχρι την αρχή της κοσμικής δημιουργίας, θα καταλήγαμε στο συμπέρασμα ότι οι ατομικοί φιλόσοφοι, όπως και ο Αλκμάνας, περιγράφουν τη γέννηση του Σύμπαντος μέσω μιας λευκής οπής. Η διαφορά μεταξύ των δύο κοσμολογικών συστημάτων του Αλκμάνα και των Λεύκιππου και Δημόκριτου είναι ότι οι ατομικοί φιλόσοφοι, ως άριστοι γνώστες των επιστημονικών δεδομένων της εποχής τους, εκθέτουν με μεγαλύτερη λεπτομέρεια τις απόψεις τους δίνοντας τους μια σειρά επιστημονικών (για την εποχή τους ) εξηγήσεων. Ιδιαίτερα η έννοια της δίνης κάνει πιο κατανοητό το λώρο του Αλκμάνα, ενώ η σφαιρική συμπύκνωση «μη λεπτών» υλικών συγκεκριμενοποιεί την έννοια του Αλκμάνιου «τέκμορα».

Η σύμπτωση των απόψεων του Λεύκιππου και του Δημόκριτου, περί δημιουργίας του Σύμπαντος, με αυτές του Αλκμάνα οδηγούν σε ερωτήματα, όπως για το αν οι ατομικοί φιλόσοφοι γνώριζαν την Κοσμολογία του Αλκμάνα και ακόμα για το αν οι απόψεις αυτές αποτελούν τη χαμένη ή κατεστραμμένη συνέχεια του κειμένου του Αλκμάνα στην οποία συνέχιζε την εξιστόρηση της κοσμολογικής του πρότασης.

Οι άπειροι κόσμοι και τα «μεγάλα κενά»

Στα πλαίσια όμως της Κοσμολογίας του Δημόκριτου εμφανίζεται, με μια φυσική τεκμηρίωση, η ιδέα περί ύπαρξης πολλών αισθητών κόσμων σαν τον δικό μας στα πλαίσια των δημιουργούμενων «μεγάλων κενών». Η ιδέα περί υπάρξεως πολλών «κόσμων» μέσα σε επάλληλους «ουρανούς» αποτελεί μια παλαιότερη προσωκρατική άποψη. Όπως αναφέρουν οι Σιμπλίκιος, και Άγιος Αυγουστίνος ο Αναξίμανδρος διατύπωνε την αυτή άποψη:

[Σιμπλίκιος, εις Φυσ. 24, 17]… (ο Αναξιμένης πίστευε ότι) κάποια άλλη ουσία είναι το άπειρο, από την οποία έγιναν όλοι οι ουρανοί και οι κόσμοι που υπάρχουν σ’ αυτούς…..

[Αυγουστίνος, de civ. Dei VIII, 2]… (Ο Αναξίμανδρος) πίστευε ότι αυτές οι αρχές των επιμέρους πραγμάτων είναι άπειρες, και ότι παράγουν αναρίθμητους κόσμους καθώς και όλα όσα εμφανίζονται μέσα σ’ αυτούς, και αυτοί οι κόσμοι, όπως πίστευε, πότε διαλύονται και πότε ξαναγεννιούνται….

Όμως και οι ιδέες του Αναξαγόρα ήταν παραπλήσιες:

[Σιμπλίκιος, εις Φυσικά 157, 9]…Το ότι υπαινίσσεται (ο Αναξαγόρας) έναν άλλο κόσμο πλάι στο δικό μας φαίνεται από τη φράση «όπως ακριβώς εμείς», που τη χρησιμοποιεί επανειλημμένα. Και ότι δεν θεωρεί αυτόν τον άλλο κόσμο έναν αισθητό κόσμο που προηγήθηκε χρονικά από το δικό μας φαίνεται από τα λόγια «από τα οποία μαζεύουν τα καλύτερα στα σπίτια τους και τα χρησιμοποιούν». Γιατί δεν είπε χρησιμοποιούσαν, αλλά χρησιμοποιούν…..

Η πλήρης όμως φυσική τεκμηρίωση και περιγραφή ενός Σύμπαντος το οποίο περιλαμβάνει και περικλείει έναν άπειρο αριθμό αισθητών κόσμων έγινε από τους ατομικούς φιλοσόφους και ιδιαίτερα από τον Δημόκριτο.

Γι’ αυτή τη δομή του Σύμπαντος του Δημόκριτου γράφει ο Δ. Μακρυγιάννης στο βραβευμένο από την Ακαδημία Αθηνών βιβλίο του «Κοσμολογία και Ηθική του Δημοκρίτου»:

«…Αφού υπάρχουν άπειροι κόσμοι, άρα υπάρχουν άπειροι κενοί χώροι. Μπορούμε λοιπόν να παρομοιάσουμε το Δημοκρίτειο σύμπαν με ένα σφουγγάρι. Η ύλη του σφουγγαριού αντιστοιχεί στη συμπαγή κατά το μάλλον και ήττον συγκρότηση ατόμων, που αποτελούν το περιέχον, τα δε σφαιροειδή κενά μέσα στον όγκο του σφουγγαριού είναι οι χώροι όπου δημιουργούνται και εξελίσσονται οι κόσμοι. Το κοσμολογικό μοντέλο του σφουγγαριού δεν είναι στατικό, ούτε ως προς την δομή του περιέχοντος, ούτε ως προς το σχήμα και το μέγεθος των κενών. Όπως εντός των κενών λαμβάνουν χώρα συνεχείς διεργασίες μεταξύ των ατόμων, έτσι και το συνολικό περιέχον υφίσταται συνεχείς μεταλλάξεις, η κυριότερη των οποίων είναι να απορρέουν εξ αυτού παντοία σώματα εντός των κενών και να απορροφά πάλι τα σώματα που προκύπτουν από την καταστροφή των κόσμων».

Κατ’ αυτόν τον τρόπο αυτό ο Δημόκριτος, με μεγάλη φυσικότητα τεκμηριώνει λογικά την δυνατότητα ταυτόχρονης ύπαρξης πολλών αισθητών κόσμων, οι οποίοι όμως μπορούν να μην είναι αισθητοί από εμάς, αφού παρεμβάλλεται μεταξύ αυτών και του κόσμου μας το μη αισθητό ενιαίο σύστημα «όντος»+»μη όντος» (άτομα+κενό) (ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ -9-).

Όπως αναφέρει ο Ιππόλυτος: [Ελ. Ι, 13, 2 (ΔΚ 68α 40)]…Ο Δημόκριτος υποστηρίζει τα ίδια με τον Λεύκιππος, ότι υπάρχουν άπειροι κόσμοι με διαφορετικά μεγέθη. Σε μερικούς από αυτούς δεν υπάρχει ούτε Ήλιος ούτε Σελήνη, σε άλλους τα δύο αυτά ουράνια αντικείμενα είναι μεγαλύτερα από όσο στον δικό μας κόσμο, και σε άλλους περισσότερα. Τα διαστήματα μεταξύ των κόσμων είναι άνισα, σε μερικά μέρη υπάρχουν περισσότεροι κόσμοι, σε άλλα λιγότεροι, μερικοί αναπτύσσονται, μερικοί είναι στο αποκορύφωμα της ανάπτυξης τους και μερικοί παρακμάζουν. Αλλού οι κόσμοι γίνονται και αλλού αποσυντίθενται. Η καταστροφή τους οφείλεται στην αμοιβαία τους σύγκρουση.

Στην περικοπή αυτή, αλλά και σε πολλές προηγούμενες μπορούμε να διακρίνουμε σαφέστατα την άποψη ότι οι φυσικοί νόμοι στα πλαίσια των διαφόρων κόσμων μπορούν να είναι διαφορετικοί και ως εκ τούτου να δημιουργούνται εντελώς διαφορετικά συμπαντικά γεγονότα. Και μετά τον Δημόκριτο όμως επαναλαμβάνεται η αυτή ιδέα περί πολλών κόσμων από τον Διογένη τον Απολλωνιάτη:

[Ψευδοπλούταρχος, Στρωματείς 12]…Ο Διογένης ο Απολλωνιάτης υποθέτει ότι ο αέρας είναι το στοιχείο και ότι όλα κινούνται και οι κόσμοι είναι άπειροι.….

Ας δούμε όμως τι διατυπώνουν οι σύγχρονες κοσμολογικές θεωρίες για την ύπαρξη πολλών κόσμων (ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ -9-). Σύμφωνα με τη κβαντική κοσμολογική πρόταση του Λίντε, στο αρχικό μη Ευκλείδειο, άρα και μη αισθητό Σύμπαν μας, υπήρχαν δύο γνωστά βαθμωτά πεδία, το «πεδίο πληθωρισμού» και το «πεδίο Χιγκς». Το πεδίο πληθωρισμού και τα φαινόμενα τα οποία δημιουργεί είναι το αίτιο της διαστολής του χώρου (κενό=μη ον), ενώ στο πεδίο Χίγκς οφείλεται το είδος των φυσικών νόμων που δημιουργούνται μέσα στον διαστελλόμενο χώρο. Τα δύο αυτά πεδία, όπως έχει αποδειχθεί, υπάρχουν παντού μέσα στο Σύμπαν και η παρουσία τους γίνεται αισθητή λόγω της επίδρασης τους πάνω στα στοιχειώδη σωμάτια.

Τα βαθμωτά όμως πεδία δεν είναι σταθερά και όπως αποδεικνύει η κβαντική Φυσική, υφίστανται απρόβλεπτες διακυμάνσεις και μεταβολές. Αν οι διακυμάνσεις αυτές προκαλέσουν μια μεγάλη αύξηση του μεγέθους του πεδίου πληθωρισμού, τότε στο σημείο αυτό το Σύμπαν θ’ αρχίσει να διαστέλλεται πολύ γρήγορα δημιουργώντας μια φυσαλίδα (δημιουργία μεγάλου κενού). Το φαινόμενο αυτό μπορεί να δημιουργείται συνεχώς σε διαφορετικές περιοχές του αρχικού μη αισθητού Σύμπαντος (δημιουργία απείρων μεγάλων κενών).

Αυτό σημαίνει ότι αν σχεδιάσουμε το Σύμπαν σαν μια ομοιογενή φυσαλίδα, η δημιουργία κάθε νέας διαταραχής σ’ αυτήν θα δημιουργήσει μια νέα συμπαντική φυσαλίδα (μεγάλο κενό). Με τον προηγούμενο τρόπο ο Α. Λίντε απάντησε στο αναπάντητο ερώτημα από τον Λεύκιππο και τον Δημόκριτο για το πώς δημιουργούνται τα μεγάλα κενά (11).

Οι χώροι φυσαλίδες περιορίζονται αρχικά από ακανόνιστα όρια που συνεχώς εξομαλύνονται και έχουν την τάση να επεκτείνονται με ταχύτητες που πλησιάζουν την ταχύτητα του φωτός. Αργότερα τα όρια των φυσαλίδων αυτών είναι δυνατόν να συρρικνωθούν με πολύ μικρότερες ταχύτητες. Με βάση τα προηγούμενα η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης περιγράφει απλώς τη δημιουργία μιας μόνο φυσαλίδας μέσα στην οποία υπάρχουμε και όχι του εν γένει Σύμπαντος των απείρων φυσαλίδων.

Θα πρέπει να σημειωθεί είναι ότι αν θεωρήσουμε πως στο αρχικό μη αισθητό Σύμπαν, υπήρχε ένα σύστημα συγκεκριμένων φυσικών νόμων, το πεδίο Χιγκ το μεταβάλλει στις επιμέρους αναπαραγόμενες φυσαλίδες (μεγάλα κενά). Αυτό σημαίνει ότι κάθε φυσαλίδα (μεγάλο κενό) τελικά θα έχει το δικό του σύστημα φυσικών νόμων, αυτό δηλαδή ακριβώς που ήδη είχαν πει οι Λεύκιππος και Δημόκριτος.

Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι το προηγούμενο μοντέλο του Α. Λίντε αποτελεί μια επεξεργασία της πληθωριστικής θεωρίας του Α.Η. Guth η οποία προέβλεπε την ύπαρξη ενός Σύμπαντος πολλών συμπαντικών φυσαλίδων στον χωρόχρονο που διέπονταν ίσως από διαφορετικούς φυσικούς νόμους. Το 1982 οι Αμερικανοί ερευνητές Albrecht και Steinhsardt ανεκοίνωσαν παρόμοια συμπεράσματα.

Ολόκληρο το κοσμολογικό μοντέλο του Α. Λίντε, πιστεύουμε ότι δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμό προκειμένου να ταυτιστεί με τις απόψεις των ατομικών φιλοσόφων Λεύκιππου και Δημόκριτου. Όπως γίνεται φανερό οι σκέψεις των φιλοσόφων του παρελθόντος πιθανότατα μπορούν να γίνουν πηγή έμπνευσης για τη διατύπωση σύγχρονων φυσικών θεωριών (ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ -9-).

4. Σχηματισμός σφαιροειδούς συστήματος αισθητής ύλης με σύγχρονη εκτόξευση υλικού στο εξωτερικό κενό

Λόγω της περιστρεφόμενης «δίνης» διαχωρίζονται πρώτα τα «όμοια» από τα «ανόμοια». Στη συνέχεια παύει η περιστροφή και δημιουργείται ένα σύστημα αποτελούμενο από «λεπτά σώματα» (όχι μικρά στις διαστάσεις σώματα, ούτε άτομα) τα οποία προχωρούν προς το εξωτερικό κενό (χώρο) σαν να εκτοξεύονται, ενώ τα υπόλοιπα, τα «μη λεπτά» (χονδρά = αδρά) παραμένουν ενωμένα και συμπλεκόμενα πλησιάζουν μεταξύ τους και σχηματίζουν αρχικά ένα σφαιροειδές σύστημα.

Ενδιαφέρον είναι να τονιστεί ότι χρησιμοποιείται ο νέος όρος «λεπτά σώματα», προκειμένου να αντιδιαστείλει τα σώματα αυτά από όλα τα άλλα τα οποία έχουν ήδη αναφερθεί.

Με μια επιπόλαια ανάγνωση του αντίστοιχου κειμένου θα μπορούσαμε να βρούμε επιφανειακές συμπτώσεις μεταξύ των θέσεων των ατομικών φιλοσόφων και της σύγχρονης κοσμολογικής θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης. Η σφαιρική συμπύκνωση θα μπορούσε επιπόλαια να θεωρηθεί σαν το πρωταρχικό άτομο του Λεμέτρ και η περιγραφόμενη έκρηξη το big bang. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Η εκτόξευση και η διαστολή του «λεπτού» υλικού, κατά τους Λεύκιππο και Δημόκριτο, δεν είναι αποτέλεσμα της έκρηξης του σφαιροειδούς συστήματος που σχηματίζουν τα «μη λεπτά» υλικά, αλλά δημιουργούνται μαζί με τη δημιουργία της σφαιρικής συμπύκνωσης, ως το αποτέλεσμα γεγονότων που συμβαίνουν στο άκρο της «δίνης», αφού εκεί έχουν διαχωριστεί και ισορροπήσει τα «όμοια» από τα «ανόμοια» και τα σώματα δεν μπορούν να περιστρέφονται.

Με λίγα λόγια ο Λεύκιππος και ο Δημόκριτος υποστηρίζουν ότι από ένα μίγμα «λεπτών» και «μη λεπτών» το οποίο ισορροπεί και δεν περιστρέφεται, η εκτόξευση των λεπτών προς τα έξω, δημιουργεί μια αντίθετη κίνηση -συστολή- των «μη λεπτών» τα οποία τείνουν να σχηματίσουν μια μικρή σε διαστάσεις, αλλά πυκνή, σφαιροειδή συγκρότηση ύλης.

Όπως γίνεται εμφανές από την αντίστοιχη περικοπή, στο τέλος της δίνης όταν αυτή εμφανιστεί μέσα στο μεγάλο κενό, υπάρχει μια περιορισμένη σε χώρο ισορροπούσα και μη περιστρεφόμενη, προς στιγμήν, σφαιρική συμπύκνωση «μη λεπτού» (όχι μικρών διαστάσεων, ούτε άτομα) υλικού. Η σφαίρα κατέχει πολύ μικρό χώρο του «μεγάλου κενού», διότι πώς αλλιώς θα μπορούσε το περιγραφόμενο «λεπτό» υλικό σαν έκρηξη να προχωρήσει επεκτεινόμενο στον εξωτερικό χώρο, αν ο χώρος αυτό ήταν κατειλημμένος από την αρχική σφαίρα.

Ενδιαφέρον είναι ότι στα όρια της δίνης, προς την περιοχή του «μεγάλου κενού», πριν τη δημιουργία της σφαιρικής συμπύκνωσης, το υλικό του μη αισθητού Σύμπαντος (χώρος+άτομα) αποτελείται από ένα «εξωτικό» για τις αισθήσεις υλικό, μη δυνάμενο να περιγραφεί από τους ατομικούς φιλόσοφους, το οποίο στη συνέχεια χωρίζεται σε δύο συστατικά, τα «λεπτά» και τα «μη λεπτά» (χονδρά=αδρά), τα οποία σε μια μεταγενέστερη φάση έμελλαν, σύμφωνα με τις απόψεις των ατομικών φιλοσόφων, να σχηματίσουν, τη γνωστή σήμερα στις αισθήσεις μας «ύλη».

Σε σχέση με τα προηγούμενα θα πρέπει να αναφερθεί ότι σύμφωνα με τις σύγχρονες κοσμολογικές απόψεις μπορούμε να διακρίνουμε δύο κοσμολογικές περιόδους, την εποχή του Πλανκ και την εποχή της πληθωριστικής διόγκωσης, οι οποίες προηγούνται της υποθετικής δημιουργίας της αρχικής σφαιροειδούς συμπύκνωσης ύλης του πρωτοατόμου του Λεμέτρ από το οποίο ξεκίνησε η Μεγάλη Έκρηξη. Η ύλη κάτω από τις ακραίες συνθήκες που επικρατούσαν τις περιόδους αυτές ήταν πραγματικά «εξωτική» για τη σύγχρονη επιστημονική πραγματικότητα. Ειδικότερα κατά τη διάρκεια της πληθωριστικής διόγκωσης οι συνθήκες ήταν τέτοιες που ευνόησαν τη δημιουργία επάλληλων συμπαντικών φυσαλίδων (μεγάλων κενών) και πιθανότατα τη δημιουργία «εξωτικών» σωματιδίων Ηiggs (μποζόνιο Ηίggs) που αποτελούν το υποθετικό μέσο προκειμένου να αποκτήσουν την ιδιότητα της μάζας τα σώματα, μετά τη Μεγάλη Έκρηξη.

Ομοίως μετά την στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης, η σύγχρονη Κοσμολογία δέχεται ότι υπήρξαν δύο φάσεις κατά την διάρκεια των οποίων δημιουργήθηκαν αντίστοιχα δύο είδη υπατομικών σωματιδίων, τα «αδρόνια» (χοντροκομμένα, μη λεπτά) και τα «λεπτόνια» (λεπτά). Ως «αδρόνια» αναφέρονται τα πρωτόνια, τα νετρόνια τα υπερόνια και τα μεσόνια. Τα «λεπτόνια» περιλαμβάνουν τα ηλεκτρόνια και τα νετρίνα. Οι αντίστοιχες κοσμολογικές φάσεις δημιουργίας πήραν το όνομα των δημιουργούμενων σωματιδίων.

Η αντιστοιχία των ονομάτων των προηγούμενων στοιχειωδών σωματιδίων με την ορολογία των ατομικών φιλοσόφων είναι χαρακτηριστική.

Σχηματισμός λεπτού υμένα. Δημιουργία περιστροφικής συμπαντικής κίνησης

Κατά τη φάση αυτή από την κεντρική σφαιροειδή συμπύκνωση «μη λεπτού» υλικού, αποσπάται ένας υμένας υλικού. Ένα λεπτό δηλαδή κέλυφος «μη λεπτής» ύλης, Ο υμένας αυτός αρχίζει να περιστρέφεται, ενώ υλικό από αυτόν οδηγείται προς την κεντρική σφαιρική συμπύκνωση «λόγω της δίνης». Ποιάς δίνης όμως; Η αρχική «δίνη», οδηγούσε υλικό από το μη αισθητό Σύμπαν του (όντος)+(μη όντος) προς τον κόσμο του «μεγάλου κενού», προς τη σφαιρική δηλαδή συσσώρευση «μη λεπτού» υλικού που προαναφέραμε. Αντίθετα η δίνη, που αναφέρεται στο σημείο αυτό, οδηγεί από τον «κόσμο» του «μεγάλου κενού» προς την αρχική σφαιρική συσσώρευση των «μη λεπτών». Αυτό σημαίνει ότι η αναφερόμενη εδώ δίνη, είναι αντίθετης κατεύθυνσης από την πρώτη. Οι ατομικοί φιλόσοφοι δηλαδή προτείνουν ένα κοσμολογικό σύστημα δύο, αντίθετης πολικότητας, δινών (+ και -), εκ των οποίων η πρώτη εξελίσσεται εκτός του κόσμου του «μεγάλου κενού» και η άλλη εντός. Και οι δύο όμως οδηγούν σε μια κοινή περιοχή, η οποία αποτελεί την αρχή και το τέλος του κόσμου του «Μεγάλου κενού».

Ε. Δανέζης, Ε. Θεοδοσίου, Θ. Γραμμένος, Μ. Σταθοπούλου
Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Φυσικής, Τομέας Αστροφυσικής – Αστρονομίας – Μηχανικής

Ελληνικό αρχείο

Οι λευκοί θεοί των ινδιάνων ήταν Έλληνες;

Σε μία πανάρχαια εποχή φαίνεται πως έγινε ο εποικισμός της Αμερικανικής ηπείρου από ομάδες Τατάρων και Μογγόλων κυνηγών από την Σιβηρία Η λογική λέει πως οι ομάδες αυτές που κατέκλυσαν την Αμερικανική ήπειρο πέρασαν από τα στενά της χερσονήσου Καμτσιάκας τα οποία στην απώτατη εκείνη εποχή ήταν μία συνέχεια ξηράς που ένωνε την Αλάσκα με το πιο μακρινό βόρειο σημείο της Ασίας. Είναι εκείνοι που στην συνέχεια έφτιαξαν τον μογγολοειδή τύπο των ιθαγενών Ινδιάνων της Αμερικής. Είναι αυτοί που βρήκαν οι Έλληνες όταν έφτασαν στην ανεξερεύνητη έως τότε ήπειρο του δυτικού ημισφαιρίου του πλανήτη. Είναι εκείνοι που έβλεπαν την κατάλευκη σάρκα, τους ασπροφώτιστους μανδύες των Ελλήνων και το υψηλό τους παρουσιαστικό, τα υπερσύγχρονα σκάφη τους που φαίνονταν αλλόκοτα μπροστά στις ακατέργαστες πιρόγες τους και όπως ήταν λογικό τους είδαν σαν Θεού!!!
Η POPOLBUX το πανάρχαιο ινδιάνικο κείμενο των ιθαγενών της Αμερικής γράφει για τους «παράξενους» επισκέπτες που ήρθαν στην χώρα τους και τους μετέφεραν τον πολιτισμό: « Ο Θεός Ήλα-Τάκι ήταν ιερέας και βασιλιάς των λευκών επικοιστών. Οι λευκοί εκείνοι ήταν σοφοί, ειρηνικοί και ψηλοί. Είχαν λευκό δέρμα και μακριά γένια…».
Είναι λογικό οι τότε κάτοικοι της Αμερικής που είχαν άγνοια για το πώς ήταν η γη, τι έκταση καταλάμβανε, και αν υπήρχαν άλλοι άνθρωποι κάπου αλλού, να τους φαίνονται περίεργοι εκείνοι οι επισκέπτες, θεωρώντας τους μάλιστα, λόγω των μεγάλων μορφολογικών διαφορών αλλά κυρίως των γνώσεων που κατείχαν, κάτι εν είδη Θεών…
Και έτσι έπλασαν τους Θεούς μέσα στην φαντασία τους πάνω σ’ εκείνα τα πρότυπα. Τα πρότυπα των αρχαίων Ελλήνων οι οποίοι έφτασαν εκεί, στην μακρινή χώρα της Εσπερίας με τα πλοία τους και με έναν πολιτισμό μαζί τους τον οποίο άφησαν παρακαταθήκη σ’ έναν κόσμο που βρισκόταν ακόμα σε μία πρωτόγονη κατάσταση, αλλά όχι και άγρια. Απόδειξη η αφομοίωση όχι μονάχα του υλικού μέρους του πολιτισμού αλλά και εκείνου του πνευματικού που κυρίως έχει να κάνει με την γλώσσα και τον λόγο. Γι’ αυτό και οι ομοιότητες πολλών λέξεων των αρχαίων λαών της Αμερικής με την ελληνική γλώσσα είναι σημείο αναφοράς για πολλούς επιστήμονες, ντόπιους και ξένους…
Όταν μετά από αρκετούς αιώνες παρουσιάστηκαν στα παράλια των ακτών της Αμερικής οι νέοι επισκέπτες, με τον Χριστόφορο Κολόμβο επικεφαλής, οι ιθαγενείς τους υποδέχτηκαν σαν θεότητες. Ο ίδιος ο μεγάλος εξερευνητής εξιστορεί στα απομνημονεύματά του : « …Το μόνο αίσθημα που ένοιωσαν για εμάς οι Ινδιάνοι, ήταν λατρεία και θαυμασμός…» , και πιο κάτω συμπληρώνει: « Μόλις μας είδαν οι Ινδιάνοι στις ακτές τους, έπεφταν στη γη έξαλλοι, σήκωναν τα χέρια τους στον ουρανό ολόχαροι, και μας καλούσαν να βγούμε στην στεριά το γρηγορότερο…».

Η παράδοσή τους έλεγε πως θα επέστρεφαν εκείνοι που κάποτε είχαν έρθει και τους έφεραν το φως του πολιτισμού. Που τους έδωσαν την τάξη και τον τρόπο του πως θα ζούσαν καλύτερα μέσα από μία σωστή και ορθή ανάπτυξη πολιτιστική. Τους έδωσαν πολιτισμό και αυτό έλεγε πάρα πολλά σε εκείνους που ζούσαν μέχρι τότε σε μία κατάσταση που ταίριαζε σε ζώα και όχι ανθρώπους. Πώς να μην είναι ευγνώμονες απέναντί τους; Πώς να μην τους θεωρούν Θεούς; Είναι λοιπόν πολύ λογική η αντίδραση που περιέγραψε ο Χριστόφορος Κολόμβος, εκ μέρους των ιθαγενών της Αμερικής. Αλλά πιο λογική φαίνεται όταν συναντά κανείς μέσα στην παράδοση ή στα παλιά, πανάρχαια κείμενά τους την νοσταλγία μιας επιστροφής Εκείνων…
Στις θρησκευτικές τους τελετές οι Ινδιάνοι της Αμερικής, φορούν λευκά προσωπεία( μάσκες), ή βάφουν τα πρόσωπά τους με λευκό χρώμα σε ανάμνηση εκείνων των λευκών Θεών που τους είχαν εκπολιτίσει. Οι ιερείς τους επίσης φορούν κράνη στολισμένα με κέρατα ταύρου. Τα κράνη αυτά φορούσαν οι στρατιώτες του Κρόνου- Βήλου. Αλλά είναι και το σύμβολο του Κρητικού πολιτισμού, των χρόνων του Μίνωα, των Ετεοκρητών, των μεγάλων και ισχυρότερων θαλασσοπόρων όλων των εποχών.

Οι ψηλοί επισκέπτες της Αμερικής, λευκοντυμένοι και γενειοφόροι καθώς λένε τα πανάρχαια ινδιάνικα κείμενα, είναι οι Έλληνες Θεοί, της εποχής των Θεοβασιλέων Ουρανού, Κρόνου, Άτλαντα, Ποσειδώνα, Διονύσου…
Γίγαντες τους παρουσιάζουν πολλά αρχαία δικά μας κείμενα, «…Γένος κρατερών, γιγάντων, υμνεύσαι … εντός Ολύμπου μούσαι Ολυμπιάδες…», γράφει ο Ησίοδος δίνοντας το στίγμα για το ποιοι ήσαν αυτοί οι ψηλοί σαν γίγαντες λευκοί και γενειοφόροι κρατεροί…
« Άναξ, παιδοτρεφές, αίμαι γιγάντων»( Νόνος, Διονυσιακά, τόμος Β΄ βιβλ. 40ο σελ. 313, στιχ. 315), και ο Απολλόδωρος λέει: « Γεννά γίγαντας εξ ουρανού … Εγένετο δε εν Παλήνη…» ( Βιβλ. Ι., 34).
Ο Πλάτων γράφει: «…εν δε τη Ατλαντίδι νήσω ταύτη, μεγάλη συνέστη και θαυμαστή δύναμις βασιλέων, κρατούσα μεν απάσης της νήσου πολλών δε άλλων νήσων και μερών της ηπείρου…»
«… Ούτοι δε οι πάντες αυτοί τε και οι έκγονοι τούτων, επί γενεάς πολλάς ώκουν, άρχοντες μεν πολλών άλλων κατά το πέλαγος νήσων και μερών της ηπείρου…»
«… Καθ’ άπερ εν τοις πρόσθεν ελέχθη περί της των θεών λέξεως ότι κατενείμαντο γην πάσαν … Ποσειδών την Ατλαντίδα λαχών, εκγόνους κατώκεισεν…»
Γράφει ο Πλάτων σχετικά με την Ατλαντίδα δείχνοντάς μας ότι είχε εποικιστεί από τα ελληνικά φύλα. Η τοποθέτηση της Ατλαντίδας στο δυτικό ημισφαίριο όπου μάλιστα όπως λέει ο Πλάτων υπήρχαν και άλλα νησιά και μία ήπειρος «κατά το πέλαγος νήσων και μερών της ηπείρου…», φανερώνει την γνώση της ύπαρξης της Αμερικανικής ηπείρου στα χρόνια του Πλάτωνα. Αφού λοιπόν ο Πλάτων γνωρίζει την ύπαρξή της είναι φυσικό να γίνει παραδεκτό, ότι οι περί της Ατλαντίδας και της Αμερικής αφηγήσεις του πρέπει να είναι αληθινές. Και γιατί να τις αμφισβητήσουμε άλλωστε όταν όλα είναι καταφανή και μιλούν για τους Έλληνες, τους λευκούς θεούς της Αμερικής στα απώτατα χρόνια της προϊστορίας;

Αρχαία Ιθώμη

Φωτογραφίες από σφαίρες (orbs) μέσα στο καταμεσήμερο!

 

Όλα συνέβησαν στη μαγική τοποθεσία Όρος Shasta στην Καλιφόρνια, αυτό τον Αύγουστο. Μπλε σφαίρες εμφανίζονται σε κάποιες φωτογραφίες. Για να διαπιστωθεί εάν επρόκειτο για λάθος , ο φωτογράφος τράβηξε και άλλες φωτογραφίες για να διαπιστώσει εάν το φως του ηλίου δημιουργούσε αντανάκλαση στο τζάμι του φακού. Όμως οπουδήποτε στο φακό χτυπούσε ήλιος, πάντα υπήρχε στην αντίστοιχη φωτογραφία μία μπλε σφαίρα.

Οι σφαίρες εμφανίζονται συνήθως νύχτα ενώ είναι αρκετά δύσκολο να συλληφθούν σε λήψη ημέρας με δυνατό φως όπως γίνεται το μεσημέρι στην εν λόγω περίπτωση. Ακολουθούν οι φωτογραφίες με τις σφαίρες.

Conscious life news

Κείμενο του wikileaks επιβεβαιώνει την ύπαρξη εξωγήινων επισκεπτών

Επιβεβαιώνεται η ύπαρξη εξωγήινης επισκεψιμότητας σε αρχείο που αποκαλύφθηκε από το Wikileaks του Julian Assange, όπως αναφέρει το CUFOM και το Centro Ufologico Di Benevento Mars group Campano (CUBMGC), σύμφωνα με δημοσιεύματα των UFO News και ufocasebook.com .
Με το που δημοσιεύθηκε το αποκαλυπτικό αρχείο, άγνωστοι εισβολείς επιτέθηκαν στην διάσημη ιστοσελίδα wikileaks.com, ώστε να μπλοκάρουν τη σύνδεση των αναγνωστών στο συγκεκριμένο υποσέλιδο. Τελικά τα κατάφεραν! Το συγκεκριμένο άρθρο που άνηκε στο υποσέλιδο http://wikileaks.org/ cablegate-201108300212\cable\20101 και ονομαζόταν 10DUSHANBE8 ,δυστυχώς δεν ανοίγει πια. Όμως το μέλος του CUBMGC και CUFOM, Donatello Guerrera, που πρόλαβε να το διαβάσει, μας ενημέρωσε για τα εξής:
‘’ Τα έγγραφα του αρχείου χωρίζονταν από εμπιστευτικά έως απόρρητα και το σύνολό τους ήταν γύρο στα 60Gb. Στα απόρρητα έγγραφα υπήρχε το συγκεκριμένο με τίτλο MAYOR MEETS AMBASSADOR, CONFIRMS EXTRATERRESTRIAL LIFE (Δήμαρχος συναντά Πρέσβη, και του επιβεβαιώνει την εξωγήινη ζωή). Ο τίτλος αμέσως μου κέντρισε την περιέργεια… όπως και ένα σημείο του κειμένου που αναφέρει ότι στις ΗΠΑ γνωρίζουν για την ύπαρξη της εξωγήινης ζωής σε άλλους πλανήτες αλλά πριν αποκαλύψουν κάτι τέτοιο πρέπει πρώτα να επιτευχθεί η ειρήνη στη Γη.’’
Έως σήμερα, ελάχιστοι έχουν δει το δημοσίευμα στο Wikileaks και γνωρίζουν αν η πληροφορία είναι αληθινή. Βέβαια, η CUFOM και η CUBMGC, δεν θα ρίσκαραν την φήμη τους με μια ψευδή πληροφορία. Ούτε φυσικά και η Wikileaks αν δημοσίευσε το έγγραφο. Γιατί κάθε έγγραφο που παρουσιάστηκε από την ιστοσελίδα του Julian Assange ήταν πάντα αληθινό, οπότε γιατί όχι και αυτό;

apocalypsejohn

Ιπποφαές, ένας δυναμίτης υγείας

Ρώσοι και κινέζοι επιστήμονες το τοποθετούν στην πρώτη δεκάδα των πιο ισχυρών θεραπευτικών φυτών στον κόσμο. Υποστηρίζουν ότι περιέχει περισσότερη βιταμίνη C από τη φράουλα, το ακτινίδιο, το πορτοκάλι, την ντομάτα, το καρότο και τον κράταιγο. Επίσης, ότι η περιεκτικότητά του σε βιταμίνη Ε είναι υψηλότερη από εκείνη του σιταριού, του καλαμποκιού και της σόγιας και ότι οι φυτοστερόλες που περιέχει ξεπερνούν κατά πολύ εκείνες του ελαίου της σόγιας. Επιπλέον, έχει όλες τις βιταμίνες του συμπλέγματος Β και όλα τα απαραίτητα για τον οργανισμό μέταλλα και ιχνοστοιχεία. Και όχι μόνο αυτό. Προσφέρει στον οργανισμό ακόρεστα λιπαρά οξέα, όπως: ω-3, ω-6, ω-7 και ω-9. Έχει ισχυρή αντιοξειδωτική, αντιφλεγμονώδη, αντιμικροβιακή, αναλγητική και επουλωτική δράση. Για όλους αυτούς τους λόγους, χρησιμοποιείται ως συμπλήρωμα διατροφής, ως συστατικό φαρμακευτικών και καλλυντικών σκευασμάτων, αλλά και ως αυτούσιο φαρμακευτικό σκεύασμα για πλήθος παθήσεων, ενώ από τους καρπούς του παρασκευάζονται χυμοί και μαρμελάδες.

Πώς ονομάστηκε
Αν και στη σύγχρονη Ελλάδα το ιπποφαές χρησιμοποιείται την τελευταία διετία, στην αρχαιότητα η χρήση του ήταν πολύ διαδεδομένη. Σχετικές αναφορές υπάρχουν σε κείμενα του Θεόφραστου, μαθητή του Αριστοτέλη, αλλά κυρίως του Διοσκουρίδη, του πατέρα της Φαρμακολογίας. Το όνομά του το οφείλει στα στρατεύματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που παρατήρησαν ότι τα άρρωστα και τραυματισμένα άλογα που έτρωγαν τα φύλλα και τους καρπούς του φυτού ανάρρωναν γρηγορότερα, αποκτούσαν περισσότερη δύναμη, ενώ το τρίχωμά τους δυνάμωνε και γινόταν πιο λαμπερό. Το ονόμασαν ιπποφαές, που στα νέα ελληνικά σημαίνει φωτεινό, λαμπερό άλογο (ίππος: άλογο, φάος: φως, λάμψη).

Πριν από τους παγετώνες…
Πρόκειται για ένα από τα αρχαιότερα φυτά στη Γη. Η παρουσία του χρονολογείται πολύ πριν την εποχή των παγετώνων. Η επιστημονική του ονομασία είναι: Ιπποφαές το ραμνοειδές (Hippophae rhamnoides). Ευδοκιμεί ακόμα και στα πιο φτωχά χώματα και ανάλογα με το μικροκλίμα της κάθε περιοχής, το συναντάμε σε παράκτιες ζώνες, αλλά και σε ημιερημώδεις ή ορεινές περιοχές. Oι καρποί του μοιάζουν με ρώγες σταφυλιού, είναι πορτοκαλί και χυμώδεις και έχουν υπόξινη γεύση. Σύμφωνα με το «Διεθνές Κέντρο Έρευνας και Εκπαίδευσης για το Ιπποφαές», το φυτό ευδοκιμεί και καλλιεργείται στην Ευρώπη και στην Ασία. Το συναντάμε κυρίως στις εξής χώρες: Κίνα, Μογγολία, Ινδία, Νεπάλ, Πακιστάν, Ρωσία, Oυκρανία, Αγγλία, Γαλλία, Δανία, Oλλανδία, Γερμανία, Πολωνία, Φιλανδία, Σουηδία και Νορβηγία. Στη χώρα μας καλλιεργείται στη βόρεια Εύβοια, στην περιοχή Αχούρια.

Επιστημονικά αποδεκτό
Στην κλασική θιβετιανή φαρμακευτική βίβλο «Sibu Yidian», που έχει γραφτεί το 18ο αιώνα, τριάντα ολόκληρα κεφάλαια είναι αφιερωμένα στις θεραπευτικές ιδιότητες και χρήσεις του φυτού. Στην Ινδία αποτελεί βασική παράμετρο της Ayurveda, ενώ είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κινεζικής φαρμακευτικής. Στη Μογγολία χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες ως άριστο τονωτικό. O θρύλος λέει ότι ο Τζένγκις Χαν και ο στρατός του έπιναν χυμό από ιπποφαές, προκειμένου να αυξήσουν την αντοχή και να επιταχύνουν τη θεραπεία των πληγών τους. Στη Ρωσία χρησιμοποιείται εδώ και πολλά χρόνια ως συστατικό της διατροφής των αστροναυτών. Το 1929 έγινε η πρώτη βιοχημική ανάλυση των συστατικών του. Oι πρώτες κλινικές δοκιμές για τις θεραπευτικές χρήσεις του φυτού ξεκίνησαν στη Ρωσία τη δεκαετία του 1950. Τη δεκαετία του 1970 συμπεριλήφθηκε στον επίσημο κατάλογο των φαρμακευτικών ουσιών που χρησιμοποιούνται στη Ρωσία και την Κίνα και τα επόμενα χρόνια συμπεριλήφθηκε στους επίσημους φαρμακευτικούς καταλόγους των χωρών όπου καλλιεργείται. Μέχρι σήμερα έχουν γίνει πολλές μελέτες, κυρίως στη Ρωσία και την Ασία, που έχουν φέρει στο φως την πληθώρα των θρεπτικών συστατικών που περιέχει και την ευεργετική τους δράση στον ανθρώπινο οργανισμό.

Θεραπεύει και… τη φύση
Το πυκνό ριζικό σύστημα του ιπποφαούς και η αντοχή του σε άγονες και δύσκολες συνθήκες (κρύο, αλάτι, φτωχά εδάφη) είναι οι λόγοι που ο θάμνος αυτός φυτεύεται συστηματικά σε καμμένες περιοχές για να εμποδίσει τη διάβρωση των εδαφών, όπως π.χ. σε μεγάλες εκτάσεις της βόρειας Κίνας, όπου παράλληλα οι καρποί του συλλέγονται και αποφέρουν κάποιο εισόδημα στους ντόπιους πληθυσμούς.

190 ωφέλιμα συστατικά!
Συμπεριλαμβάνεται στην κατηγορία των «υπερτροφών» (super foods), μερικές από τις οποίες είναι: η σπιρουλίνα, η αλόη, η γύρη, το τζίνσενγκ, το κερί του ζαχαροκάλαμου, η χλωρέλα, το αιθέριο έλαιο δενδρολίβανου. Σύμφωνα με ρώσους και κινέζους επιστήμονες, το ιπποφαές περιέχει 190 πολύτιμες ουσίες, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν ισχυρή αντιοξειδωτική δράση. Oι περισσότερες και δραστικότερες (106) έχουν εντοπιστεί στο έλαιο που περιέχουν οι καρποί του. Σύμφωνα με τους μελετητές, το σημαντικότερο επιστημονικό εύρημα για το ιπποφαές δεν είναι μόνο ότι περιέχει πολύτιμες ουσίες για την υγεία του ανθρώπου, αλλά και το ότι τόσο οι συγκεντρώσεις τους όσο και ο συνδυασμός τους έχουν συνταιριαστεί από τη φύση με τέτοιον τρόπο, ώστε να προσφέρουν την καλύτερη δυνατή κάλυψη στον ανθρώπινο οργανισμό.

Γεμάτο αντιοξειδωτικά
Το ιπποφαές περιέχει ένα μοναδικό συνδυασμό αντιοξειδωτικών συστατικών που δρουν προληπτικά κατά της γήρανσης, των καρδιαγγειακών νοσημάτων και του καρκίνου. Ειδικότερα, μεταξύ άλλων περιέχει:
Βιταμίνη C: Συνεισφέρει στην απορρόφηση του σιδήρου, βοηθά στο σχηματισμό κολλαγόνου στο δέρμα, στην επούλωση των πληγών, στην επανόρθωση των ιστών και ενισχύει την άμυνα του οργανισμού.
Βιταμίνη Ε: Επιβραδύνει τη γήρανση των κυττάρων, βοηθά στην οξυγόνωση των ιστών και ενισχύει το γεννητικό σύστημα. Επιταχύνει την επούλωση των πληγών και προστατεύει από την αρτηριοσκλήρυνση.
Βιταμίνη Α: Διατηρεί την υγεία των ματιών και του δέρματος.
Όλα τα μεταλλικά στοιχεία: Ασβέστιο, μαγνήσιο, σίδηρο, φώσφορο, χαλκό, κάλιο, σελήνιο και ψευδάργυρο. Είναι απαραίτητα για την πνευματική και σωματική υγεία. Όπως και οι βιταμίνες, δρουν ως καταλύτες σε πολλές βιολογικές αντιδράσεις και οι λειτουργίες τους είναι αλληλένδετες. Το σελήνιο και ο χαλκός έχουν πολύ ισχυρή αντιοξειδωτική δράση.
Καροτενοειδή: Αποτρέπουν σε μεγάλο βαθμό την οξείδωση των κυττάρων και την καταστροφή τους. Το ιπποφαές περιέχει β-καροτένιο, που είναι πρόδρομος της βιταμίνης Α, καθώς και λυκοπένιο (αντικαρκινική δράση), α-καροτίνη, ζεαξανθίνη (πρόληψη κατά της γεροντικής ωχράς κηλίδας) και λουτεΐνη. Πολλές φορές το ιπποφαές, ανάλογα με την περιοχή στην οποία καλλιεργείται, περιέχει καροτενοειδή σε μεγαλύτερες ποσότητες από κάθε άλλο φυτό.
Πολυακόρεστα λιπαρά οξέα: Συγκεκριμένα: ω-3 (λινολενικό οξύ), ω-6 (λινελαϊκό οξύ), ω-7 (παλμιτελαϊκό οξύ), ω-9 (ελαϊκό οξύ). Το ιπποφαές θεωρείται από ρώσους και κινέζους επιστήμονες η πλουσιότερη πηγή φυτικών λιπαρών οξέων, που είναι απαραίτητα στον οργανισμό για την καλή λειτουργία του εγκεφάλου, του νευρικού, του ανοσοποιητικού και του αναπαραγωγικού συστήματος, ενώ προστατεύουν από καρδιαγγειακές παθήσεις, περιορίζουν τα επίπεδα της κακής χοληστερίνης στο αίμα και έχουν και ισχυρή αντιφλεγμονώδη και αντιοξειδωτική δράση. Το ω-7 λιπαρό οξύ είναι κυρίως ζωικής προέλευσης. Έχει εντοπιστεί μόνο στο έλαιο του φυτού μακαντέμια, αλλά σε συγκεντρώσεις 2 φορές χαμηλότερες από αυτές που έχουν βρεθεί στο ιπποφαές. Το ω-7 έχει αντιική, αντιβακτηριδιακή, επουλωτική και αντιγηραντική δράση.

Είναι και πηγή…
…βιταμινών του συμπλέγματος Β: Βοηθούν στην καλή λειτουργία
του νευρικού και μυϊκού συστήματος, αλλά και της καρδιάς. Συμμετέχουν στη σύνθεση των ενζύμων και στο μεταβολισμό των λιπών, των πρωτεϊνών και των υδατανθράκων. Βοηθούν στην ανάπτυξη και στην αναπαραγωγή, φροντίζουν για την υγεία των μαλλιών, των νυχιών και του δέρματος.
…βιταμίνης D: Βοηθά στο μεταβολισμό του ασβεστίου, του φωσφόρου και του μαγνησίου στον οργανισμό και την ενσωμάτωσή τους στα οστά, συμβάλλοντας στην υγεία τους.
…βιταμίνης Κ: Παίζει καθοριστικό ρόλο στην πηκτικότητα του αίματος
και βοηθά στο σχηματισμό των οστών και στην ανασύστασή τους.
…β-σιτοστερόλης: Ανήκει σε μια ομάδα στερολών που υπάρχουν μόνο στα φυτά. Έχει αποδειχθεί ότι μόνη της ή σε συνδυασμό με άλλες φυτικές στερόλες μειώνει τα επίπεδα κακής χοληστερίνης στο αίμα. Επίσης, δρα προστατευτικά από την υπερπλασία του προστάτη, ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι προστατεύει από τον καρκίνο.
…φλαβονοειδών: Πρόκειται για ουσίες που συναντάμε μόνο στα φυτά και έχουν παρόμοιες αντιοξειδωτικές ιδιότητες με αυτές των βιταμινών C, Ε και Α.

Τι προσφέρει στον οργανισμό
1. Τόνωση, ευεξία και ενέργεια, γρήγορη ανάρρωση και επούλωση των πληγών.
2. Ενίσχυση του ανοσοποιητικού, προστασία από τον καρκίνο.
3. Προστασία και ενίσχυση του νευρικού συστήματος, μείωση του άγχους.
4. Ρύθμιση του μεταβολισμού.
5. Αντιμετώπιση της υπερπλασίας του προστάτη, παθήσεων στο συκώτι, καθώς και γαστρεντερικών προβλημάτων, όπως η ελκώδης κολίτιδα, η οισοφαγίτιδα, η νόσος του Crohn.
6. Προστασία από καρδιαγγειακά προβλήματα, μείωση της κακής χοληστερίνης και του σακχάρου στο αίμα, προστασία των αγγείων, ενίσχυση της κυκλοφορίας του αίματος.
7. Ανακούφιση από τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης, τους πόνους της περιόδου και προστασία του αναπαραγωγικού συστήματος. 8. Επανόρθωση ιστών και κυττάρων μετά από μεγάλη έκθεση σε ακτινοβολία.
9. Προληπτική δράση εναντίον οφθαλμικών παθήσεων, όπως ο καταρράκτης και η εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.
1O. Αποτοξίνωση του οργανισμού, οξυγόνωση και ανανέωση των κυττάρων, αντιμετώπιση πρόωρης γήρανσης.
11. Αντιμετώπιση δερματικών προβλημάτων, όπως ακμή, δυσχρωμίες, έκζεμα, έγκαυμα, ψωρίαση, έκζεμα.

Τι θα βρείτε στην αγορά
● Αποξηραμένο φυτό σε καταστήματα που πουλάνε βότανα, για να φτιάξετε αφέψημα ή έγχυμα.
● Το έλαιο του φυτού, που προκύπτει από την έκθλιψη των καρπών του. Περιέχει τα θρεπτικά συστατικά στην πιο ισχυρή τους μορφή. Χρησιμοποιείται κυρίως για την αντιμετώπιση δερματικών προβλημάτων (εξωτερική επάλειψη) και για την τόνωση του κυκλοφορικού (πίνοντάς το διαλυμένο σε νερό ή χυμό).
● Συμπυκνωμένο χυμό, που προκύπτει από την πολτοποίηση των καρπών και των φύλλων του φυτού και έχει πιο ήπια δράση από το έλαιο. Είναι κατάλληλο για την τόνωση και ενδυνάμωση του οργανισμού.
● Κάψουλες: Πρόκειται για το ξηρό εκχύλισμα των φύλλων και των καρπών του φυτού. Είναι πιο εύκολο στη χρήση και έχει ικανοποιητικά αποτελέσματα. Επίσης, κυκλοφορούν κάψουλες που περιέχουν έλαιο ιπποφαούς.
Αναζητήστε τα σε καταστήματα ειδών υγιεινής διατροφής, μεγάλα φαρμακεία ή φαρμακεία που πουλούν φυτικά φαρμακευτικά και καλλυντικά σκευάσματα.

Η σωστή δοσολογία
Αν αντιμετωπίζετε κάποιο πρόβλημα υγείας, θα πρέπει να συμβουλευτείτε πρώτα έναν ειδικό, ώστε να σας υποδείξει την κατάλληλη δοσολογία για την περίπτωσή σας. Διαφορετικά, αν απλώς θέλετε να τονώσετε τον οργανισμό σας, μπορείτε να πίνετε αφέψημα ή έγχυμα 2-3 φορές την ημέρα ή να παίρνετε 1 κάψουλα την ημέρα. Εναλλακτικά, μπορείτε να πίνετε 2 κουταλάκια σιρόπι διαλυμένα σε ένα ποτήρι χυμό ή νερό 3 φορές την ημέρα. Το έλαιο χρησιμοποιήστε το μόνο αφού συμβουλευτείτε ειδικό. Επίσης, φροντίζετε κατά καιρούς να χρησιμοποιείτε το ιπποφαές, όπως και όλα τα φαρμακευτικά βότανα, σε όλες τις μορφές που κυκλοφορούν στην αγορά, ώστε ο οργανισμός σας να επωφελείται στο μέγιστο από τα θρεπτικά συστατικά που περιέχουν.
Φτιάξτε
Αφέψημα: Βάζετε σε 1 μπρίκι 1 κούπα νερό και προσθέτετε 4-5 καρπούς ιπποφαoύς. Βράζετε το αφέψημα για 3-5 λεπτά, το αφήνετε να κρυώσει και το πίνετε.
Έγχυμα: Βράζετε σε ένα μπρίκι 1 κούπα νερό, κατεβάζετε το μπρίκι από τη φωτιά και προσθέτετε 4-5 φυλλαράκια αποξηραμένα φύλλα. Τα αφήνετε 5-7 λεπτά, σουρώνετε και πίνετε.

vita.gr

Συνθετικό DNA σε κύτταρα μαγιάς, πρόσθεσαν επιτυχώς Αμερικανοί ερευνητές

Τρισδιάστατη απεικόνιση του γονιδιώματος της μαγιάς  

Νέα Υόρκη

Ένα ακόμα σημαντικό βήμα για τη δημιουργία συνθετικών μορφών ζωής πραγματοποιήθηκε, καθώς Αμερικανοί ερευνητές πέτυχαν να προσθέσουν συνθετικό γενετικό υλικό (DNA) σε κύτταρα μαγιάς.

Είναι η πρώτη φορά που καθίσταται κάτι τέτοιο εφικτό σε έναν πολυκύτταρο οργανισμό με πυρήνα (ευκαρυωτικό). Το επίτευγμα ανοίγει το δρόμο για την «χειραγώγηση» πολύπλοκων κυττάρων και για την ανάπτυξη, μεταξύ άλλων, καλύτερων εμβολίων και αποδοτικότερων βιο-καυσίμων.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής Τζεφ Μπέκε της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς του Μέριλαντ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο Nature, σύμφωνα με το New Scientist, κατάφεραν να «σχεδιάσουν» εκ του μηδενός -με τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή- ένα χρωμόσωμα μαγιάς (το μακρύ μόριο που περιέχει το DNA) και μετά να ενσωματώσουν στο δημιούργημά τους ένα νέο σύστημα που τους επιτρέπει να αναδιατάσσουν κατά βούληση το γενετικό υλικό της μαγιάς. Με τον τρόπο αυτό, όπως είπαν, «δημιουργείται μελλοντικά η προοπτική σχεδιασμού γονιδιωμάτων για ειδικούς σκοπούς», δηλαδή δημιουργία συνθετικών οργανισμών «κατά παραγγελία».

Η μαγιά (σακχαρομύκητας), που μεταξύ άλλων χρησιμοποιείται στην παραγωγή μπίρας και στην αρτοποιία, θεωρείται ο καλύτερα γενετικά μελετημένος οργανισμός με κυτταρικό πυρήνα στον κόσμο.

Ξεκινώντας από τον ήδη πλήρως γνωστό γενετικό κώδικα (τις αλληλουχίες DNA) του γονιδιώματος της μαγιάς, οι ερευνητές δημιούργησαν ένα πρόγραμμα λογισμικού που επέτρεψε να γίνουν μια σειρά από αλλαγές στο DNA (σε ποσοστό περίπου 17% του συνόλου), δημιουργώντας έτσι στον υπολογιστή μια μεταλλαγμένη μορφή ενός αρχικού φυσικού χρωμοσώματος της μαγιάς.

Στη συνέχεια, σε πραγματικό επίπεδο, «έκοψαν και έραψαν» τις αλληλουχίες του DNA, ώστε να δημιουργήσουν ένα πραγματικό συνθετικό χρωμόσωμα, το οποίο τελικά ενσωμάτωσαν σε φυσικά κύτταρα μαγιάς. Τα κύτταρα αυτά, που περιείχαν τα συνθετικά χρωμοσώματα, μετά από τα σχετικά τεστ που έγιναν, αποδείχτηκε ότι δεν διέφεραν από τα απολύτως φυσικά κύτταρα της μαγιάς και ήταν εξίσου υγιή.

Αυτό όμως που διαφοροποιεί στην πραγματικότητα τα ημι-συνθετικά από τα φυσικά κύτταρα, είναι ότι τα πρώτα περιέχουν πλέον ένα «σύστημα εξέλιξης», το οποίο ωθεί το συνθετικό χρωμόσωμα να αναδιατάσσεται μόνο του και να επιφέρει αλλαγές παρόμοιες με αυτές που θα έφερνε η εξέλιξη μετά από πολύ καιρό. Με άλλα λόγια, επιταχύνεται τεχνηέντως και κατευθύνεται σε συγκεκριμένες σκόπιμες κατευθύνσεις ο ρυθμός της εξέλιξης στον οργανισμό της μαγιάς, χάρη στο συνθετικό DNA που πλέον περιέχει.

«Ανακατεύοντας το DNA με βάση τις δικές μας προδιαγραφές, ελπίζουμε να μπορέσουμε να σχεδιάσουμε κατά παραγγελία οργανισμούς, οι οποίοι πιθανώς θα αναπτύσσονται καλύτερα σε αφιλόξενα περιβάλλοντα», δήλωσε ο Δρ Μπέκε. Πρόσθεσε ότι απώτερος στόχος είναι, μέσα στην επόμενη πενταετία, η σύνθεση ολόκληρου του γονιδιώματος της μαγιάς (16 χρωμοσώματα με περίπου 6.000 γονίδια) και έτσι η δημιουργία νέων τύπων του σακχαρομύκητα.

Στο παρελθόν οι επιστήμονες είχαν συνθέσει ολόκληρα γονιδιώματα, αλλά σε απλούς οργανισμούς όπως τα βακτήρια. Το μεγαλύτερο μέχρι τώρα γονιδίωμα που έχει συντεθεί, είναι πέρυσι αυτό του βακτηρίου «μυκόπλασμα μυκοειδές», από το Ινστιτούτο του βιολόγου Κρεγκ Βέντερ στις ΗΠΑ. Όμως η μαγιά είναι πολύ πιο πολύπλοκος οργανισμός και με μεγαλύτερο γονιδίωμα.

Βασικός στόχος των συνθετικών βιολόγων είναι η δημιουργία χρήσιμων οργανισμών που θα διαθέτουν ένα πλήρως σχεδιασμένο στον υπολογιστή γενετικό κώδικα και οι οποίοι θα αξιοποιούνται για την παραγωγή εμβολίων, βιο-καυσίμων, βιομηχανικών χημικών κ.α. Με τον τρόπο αυτό, η εξέλιξη των οργανισμών θα εξαρτάται από τις προτιμήσεις -και σκοπιμότητες- των ανθρώπων.

in.gr

Ανακάλυψαν τον πρώτο πλανήτη που έχει… δύο ήλιους

Φέρνει στον νου την ταινία επιστημονικής φαντασίας «Πόλεμος των Αστρων» και τον πλανήτη Τατουίν

Μια καλλιτεχνική απεικόνιση από το Kepler 16-b (Φωτογραφία της NASA)

Λίγο πριν πέσει η νύχτα στον πλανήτη Kepler-16b ο ουρανός φλογίζεται από τις ακτίνες δύο ήλιων, αφού, σύμφωνα με Αμερικανούς αστρονόμους, αυτός είναι ο πρώτος πλανήτης που παρατηρείται να περιστρέφεται γύρω από δύο μητρικά αστέρια!

Η ανακάλυψη του Kepler- 16b, που δημοσιεύθηκε χθες στην επιθεώρηση Science, είναι πραγματικά εντυπωσιακή, αφού φέρνει στον νου την κλασική ταινία επιστημονικής φαντασίας «Πόλεμος των Αστρων» και τον πλανήτη Τατουίν από τον οποίο καταγόταν ο πρωταγωνιστής Λουκ Σκαϊγουόκερ.

Η παρατήρησή του έγινε με το τηλεσκόπιο του σκάφους Kepler της NASA, το οποίο, αφού πρώτα εντόπισε ένα διπλό αστρικό σύστημα (binary stars) εν συνεχεία, έπειτα από τρεις συνεχόμενες εκλείψεις του ενός αστεριού του συστήματος από το άλλο, κατάφερε να παρατηρήσει τον πρώτο εξωπλανήτη σε διπλό αστρικό σύστημα. Ο πλανήτης με τις δύο ανατολές και τις δύο δύσεις απέχει περίπου 200 έτη φωτός από τη Γη, όμως είναι απίθανο να φιλοξενεί ζωή, καθώς οι θερμοκρασίες στην επιφάνειά του είναι εξαιρετικά χαμηλές.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των αστρονόμων, ο Kepler-16b είναι αεριώδης, έχει περίπου τη μάζα του Κρόνου και πραγματοποιεί μια πλήρη περιστροφή γύρω από τα δύο μητρικά του αστέρια σε 229 γήινες ημέρες. Η χαμηλή θερμοκρασία στην επιφάνειά του (από -73 βαθμούς Κελσίου έως -101 βαθμούς Κελσίου) εξηγείται από τη μικρή μάζα των μητρικών αστεριών του και το γεγονός ότι δεν είναι όσο θερμά είναι ο Ηλιος μας.

Εθνος

Οι αλκαλικές τροφές

Η χημεία του σώματος μας πρέπει να διατηρείται αυστηρά και μονίμως σε ελαφρώς αλκαλικό περιβάλλον. Τα επίπεδα PH του αίματος μας θα πρέπει να βρίσκονται μεταξύ 7.35 και 7.45 για μπορέσουμε να διατηρηθούμε στη ζωή. Αν το αίμα μας γίνει περισσότερο όξινο και το ΡΗ μας κατέβει κάτω από 6.8, ή περισσότερο αλκαλικό  από 7.8, τότε τα σώματα μας αρρωσταίνουν, τα κύτταρα μας αρχίζουν να πεθαίνουν και σύντομα οδηγούμαστε στον θάνατο.

Στην σημερινή εποχή η τάση της χημείας του σώματος μας είναι να γίνεται περισσότερο όξινη. Και αυτό οφείλεται ξεκάθαρα στο ότι τρώμε περισσότερες επεξεργασμένες τροφές. Οι επεξεργασμένες τροφές είναι όξινες και έτσι έχουν την τάση να μετατρέπουν τη χημεία του σώματος μας σε όξινη. Και σήμερα γνωρίζουμε επίσης ότι σε σωματικό περιβάλλον όξινο οι καρκίνοι ευδοκιμούν και ευημερούν.

Όμως τα σοφά σώματα μας έχουν μηχανισμούς που εμποδίζουν την αλλαγή της χημείας του σώματος μας και τη μετατροπή της σε όξινη. Πώς; Χρησιμοποιούν αλκαλικά ιχνοστοιχεία από διάφορα μέρη του σώματος μας κι έτσι εξισορροπούν τα όξινα στοιχεία που προέρχονται από τις τροφές. Ένα από τα μέρη τα οποία στραγγίζεται κυριολεκτικά από τα αλκαλικά του στοιχεία είναι και τα κόκκαλα. Και όταν καθημερινά αφαιρούνται από τα κόκκαλα μας οι αλκαλικές ουσίες που περιέχουν, τότε αυτά γίνονται ευπαθή, αδύνατα και πορώδη – με άλλα λόγια διάτρητα από οστεοπόρωση.

Έτσι η οστεοπόρωση είναι απλά μια από τις χρόνιες ασθένειες που συνδέονται με την τάση της χημείας του σώματος μας να μετατρέπεται σε όξινη εξαιτίας επεξεργασμένων τροφών που τρώμε. Και όσο περισσότερες όξινες τροφές τρώμε, τόσο περισσότερο μετατρέπουμε το περιβάλλον του σώματος μας σε όξινο και τόσο περισσότερο τα σώματα μας απομυζούν αλκαλικά στοιχεία από τα πολύτιμα κόκκαλα μας. Αυτός είναι ένας κύκλος που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε.

Υπάρχουν όμως απλοί και υγειινοί τρόποι να προστατευτούμε και να βγούμε τελείως από τον φαύλο αυτό κύκλο. Η σημαντικότερη δράση που χρειάζεται να κάνουμε είναι να αποφεύγουμε τις επεξεργασμένες και εξευγενισμένες τροφές γιατί αυτές είναι κατά κανόνα όξινες. Μία από αυτές είναι και το παστεριωμένο γάλα (σε αντίθεση με το απαστερίωτο που είναι αλκαλικό). Ναι καλά άκουσατε. Είναι σχήμα οξύμορο αλλά ναι, το παστεριωμένο γάλα που είναι όξινο προωθεί τελικά την οστεοπόρωση. Και πράγματι σύμφωνα με έρευνες και σύμφωνα με τον International Osteoporosis Foundation οι χώρες που έχουν μεγαλύτερη κατανάλωση σε γάλα, δηλαδή η Ευρώπη και οι ΗΠΑ είναι υπεύθυνες για το 51% των καταγμάτων από οστεοπόρωση. Αυτό μπορεί να είναι εκ διαμέτρου αντίθετο με ότι ο περισσότερος κόσμος πιστεύει αλλά παρόλα αυτά είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο.

Αντίθετα τροφές που προέρχονται κατευθείαν από τη φύση και δεν είναι αλλαγμένες με οποιονδήποτε τρόπο είναι η καλύτερη πηγή αλκαλικών τροφών. Τρώγε αληθινές φυσικές τροφές, όχι ψεύτικες. Φρέσκα οργανικά φρούτα και λαχανικά και καθαρό αλκαλικό νερό είναι οι καλύτεροι σύμμαχοι για να μπορέσεις να ισορροπήσεις την χημεία του αίματος σου και να την διατηρήσεις στα ελαφρά αλκαλικα επίπεδα στα οποία είναι προορισμένη να λειτουργεί, χωρίς να κινδυνεύεις να καταστρέψεις τα κόκκαλα σου.

ego.gr

Αληθεύει ότι σε σπήλαια στην Κρήτη βρέθηκαν αρχαία ρομπότ και οι μυστικές υπηρεσίες κάλυψαν το γεγονός;;;

Πριν από αρκετά χρόνια, το 1996, την Κυριακή 12 Μαϊου, εμφανίσθηκε ένα δημοσίευμα στην εφημ. ‘ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ’ με τίτλο: Οι «Κυνηγοί» της μούμιας του Μίνωα.

Τι κρύβουν τα νότια παράλια της Κρήτης και το ξαφνικό ενδιαφέρον του Ντένικεν;
Το άρθρο που υπογράφει ο Δημήτρης Κόκκορης αναφέρεται σε μια επίσκεψη του Ντένικεν στην Κρήτη με επίκεντρο το….
χωριό Τσούτσουρος, στο οποίο γίνονται απίστευτες περιγραφές.

Επειδή έχω σκανάρει το άρθρο, αλλά δεν μπορώ να το στείλω με μορφή εικόνας, το αντιγράφω:
Περίεργα πράγματα. Και ακατανόητα. Εξαιρετικά δύσκολο να τα προσεγγίσει η κοινή λογική. Μοιάζουν περισσότερο με καλοδουλεμένο σενάριο επιστημονικής φαντασίας.Κανένας δεν είναι σε θέση να ξεδιαλύνει τα πραγματικά περιστατικά μέσα από ένα περίπλοκο κουβάρι αφηγήσεων, φημών και μυθοπλασιών, όπου εμπλέκονται και ζητήματα μεταφυσικής. Απόπειρα κατάδυσης λοιπόν σε μια ερεβώδη ιστορία, που τα τελευταία χρόνια κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα, χωρίς ωστόσ να έχει βγει επίσημα ποτέ προς τα έξω:
Νότια παράλια της Κρήτης. Κάπου κοντά στο χωριουδάκι Τσούτσουρος. Σε μια απόσταση γύρω στα 80 χιλιόμετρα από την πόλη του Ηρακλείου. Σε μια περιοχή που υπάρχουν ορισμένα μεγάλα βουνά. Οταν ο ήλιος του μεσημεριού αρχίζει να γέρνει και κοιτάζει κάποιος από μια συγκερίμένη οπτική γωνία, μπορεί να διακρίνει στα βουνά, ασυνήθιστα σχήματα. Κεφαλές λεόντων, ανθρώπινες μορφές και πυραμιδοειδείς απεικονίσεις.

ΜΙΝΩΑΣ ΚΑΙ ΦΑΡΑΩ

Κάτω από αυτά τα έγκατα της γης κρύβεται ένας λαβυρινθώδης κόσμος. Κάπου στο κέντρο του είναι ο μεγάλος τάφος του μυθικού «κοσμοκράτορα Μίνωα». Πλάι του υπάρχουν ταριχευμένοι και άλλοι βασιλείς εκείνης της περιόδου κατ’αντιστοιχία των φαραωνικών πυραμίδων της Αιγύπτου. Στην είσοδο βρίσκεται μια τεράστια κληματαριά. Φτιαγμένη από χρυσάφι. Με χρυσό είναι επίσης φτιαγμένα τα τσαμπιά των σταφυλιών που κρέμονται απ’αυτήν.
Γύρω-γύρω έχουν φιλοτεχνηθεί χρυσά πουλιά με πάμπολλα διαμάντια. Ομως, η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Αλλωστε, οι θρύλοι δεν υποκύπτουν σε περιορισμούς. Στα σπλάχνα της ίδιας αυτής γης, βρίσκονται θαμμένα τα μεγαλύτερα μυστικά της ανθρωπότητας. Δείγματα ενός ανώτερου πολιτισμού που προυπήρχε στα βάθη των αιώνων. Οι επιγραφές σε είδη γραμμικών γραφών είναι πολλές. Το ίδιο και οι αναπαραστάσεις. Γίνεται μάλιστα λόγος και για ύπαρξη διαστημοπλοίων της εποχής. Οποιος καταφέρει να ερμηνεύσει τις γραφές θα γίνει κτήτορας επτασφράγιστων μυστικών, που ξεκινούν από την «απόλυτη πολεμική μηχανή» και τις δυνατότητες των εγκεφαλικών λειτουργιών και φτάνουν μέχρι το ελιξήριο της ζωής και τον «διαπλανητικό πολιτισμό»!

Οπως είναι φυσικό, όποιοι γίνονται δέκτες όλων αυτών των αφηγήσεων, η πρώτη αντίδρασή τους, είναι το ειρωνικό μειδίαμα. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι πιο επιρρεπείς σε αυτού του είδους τις αναφορές, οι οποίοι δείχνουν ενδιαφέρον. Και αυτό γιατί η συγκεκριμένη περιοχή της Κρήτης, έχει ήδη δώσει σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα και τελεί υπό τη συνεχή έρευνα των αρμοδίων επιστημόνων και την άμεση εποπτεία του υπουργείου Πολιτισμού.

Ξαφνικά όμως γι αυτήν την «τρελή ιστορία» έδειξε ενδιαφέρον και ο διάσημος ερευνητής και πατριάρχης της θεωρίας των εξωγήινων επισκέψεων Εριχ φον Ντένικεν. Πρόσφατα μάλιστα ήρθε στην Αθήνα και σύμφωνα με πληροφορίες, αμέσως μετά ταξίδεψε στην επίμαχη περιοχή της Κρήτης. Σε αποκλειστική συνέντευξή του, που έδωσε στο ειδικό περιοδικό «Τρίτο Μάτι», ο Ντένικεν αναφέρει μεταξύ άλλων ότι του χρόνου θα ξανάρθει στην Ελλάδα για έρευνες μαζί με συνεργάτες του και ένα μέρος του εξοπλισμού του. Ομως το «Τρίο Μάτι» προχωρά ακόμη περισσότερο και σημειώνει επί λέξει τα ακόλουθα:Τα τελευταία χρόνια έχει εμφανιστεί ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για την Ελλάδα και για τον Ελληνισμό γενικότερα. Πολλοί ερευνητές και άνθρωποι του πνεύματος, σε όλον τον κόσμο, έχουν εκδηλώσει ένα ενδιαφέρον που έχει δημιουργήσει πολλά ερωτήματα. Χαρακτηριστικό είναι ότι το ενδιαφέρον αυτό συνδέεται με διάφορα «μυστικά», που υποτίθεται ότι υπάρχουν στον ελληνικό χώρο, τα οποία σχετίζονται με αρχαίες τεχνολογίες, με μυθολογικές παραδόσεις αλλά και με την ειδική γεωδετική θέση του τόπου.

Ανάμεσα σε όλους αυτούς τους αναζητητές δεν θα μπορούσε να λείπει και ο Εριχ φον Ντένικεν. Οι πληροφορίες μας λένε ότι σκοπεύει να επισκεφθεί την Κρήτη για να ερευνήσει κάποιο από αυτά τα «μυστικά». Υπάρχει μια περιοχή στη Νότιο Κρήτη όπου υποτίθεται ότι «κάτι» βρίσκεται θαμμένο εκεί, από την αρχαιότητα!! Ενας από τους λόγους της επίσκεψης του φον Ντένικεν στη μεγαλόνησο, είναι να ερευνήσει τη συγκεκριμένη τοποθεσία αυτού του «μυστικού»…Χαρακτηριστικό είναι, πάντως, το ότι γι αυτό το θέμα έχουν εκδηλώσει κάποιο ενδιαφέρον και οι …ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες. Τι συμβαίνει στη Νότιο Κρήτη; Ας ελπίσουμε ότι ο δαιμόνιος κύριος φον Ντένικεν θα θελήσει να μας το αποκαλύψει στο επόμενο βιβλίο του.
Είναι σαφές ότι το δημοσίευμα «φωτογραφίζει» την αρχική ιστορία που προαναφέρθηκε, χωρίς όμως να μπει σε λεπτομέρειες. Κατά τα άλλα οι πληροφορίες αναφέρουν ότι υπάρχει μια συγκεκριμένη ομάδα «αυτοδίδακτων ερευνητών» που υποστηρίζει ότι έχει βρει τη δίοδο που μπορεί να οδηγήσει στο μεγάλο τάφο του «κοσμοκράτορα». Η ομάδα αυτή απευθύνεται επί χρόνια σε σημαντικούς παράγοντες της επιστημονικής, αλλά και της πολιτικής ζωής του τόπου, χωρίς όμως να βρεί κάποια ανταπόκριση. Η ίδια αυτή ομάδα μιλά για αρχαιολογικά ευρήματα, που όταν έρθουν στο φως θα είναι πολύ πιο σημαντικά από την …Ακρόπολη!!!

Ο δήμαρχος του Αρκαλοχωρίου Κρήτης (που βρίσκεται κοντά στο χωριό Τσούτσουρος) κ. Χαράλαμπος Γιαννόπουλος, λέει: «Είναι αλήθεια ότι ακούγονται πολλά. Οι μύθοι και οι θρύλοι είναι ευχάριστοι στα αυτιά, γι αυτό και διαδίδονται εύκολα. Πέρα όμως και ανεξάρτητα από όσα ακούγονται, η ευρύτερη περιοχή έχει μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Απ’ότι γνωρίζω υπάρχουν ευρήματα που δείχνουν διασυνδέσεις του Μινωϊκού με τον Αιγυπτιακό πολιτισμό. Ευρήματα που χρονολογούνται σε πάνω από 2.000 χρόνια προ Χριστού. Παλαιότερα, σε μια σπηλιά στον Τσούτσουρο, είχαν βρεθεί αρχαία αντικείμενα. Ολα αυτά είναι σε γνώση των αρχαιολόγων και του υπουργείου Πολιτισμού».

Εκείνο που παραμένει ακόμη άγνωστο είναι αν τελικά όλη αυτή η «τρελή ιστορία της Κρήτης» θα αποτελέσει το έναυσμα για να γραφεί «ένα ακόμη συναρπαστικό παραμύθι» από τον κ. Ντένικεν.

Αυτά το 1996, πριν από 7 χρόνια. Το 2000 κυκλοφόρησε στη χώρα μας το βιβλίο του κ. Ντένικεν «Στο όνομα του Δία», ένα ανούσιο με πολλά λάθη βιβλίο, όπου ο κύριος ερευνητής μιλά για την Μινωϊκή Κρήτη, αλλά δεν γράφει λέξη για το μυστηριώδες χωριό Τσούτσουρο…
Τώρα βλέπουμε αρκετά αόριστα περί μυστικών στρατιωτικών βάσεων, πειραμάτων κλπ. Φίλοι μου, όπως όλα τα μυστήρια, έτσι κι αυτό έχει τις σωστές δόσεις ασάφειας, υπαινιγμών, φημών και βέβαια ότι χρειάζεται για να φουντώσει η φαντασία (μήπως κι η προσδοκία μας;) μέσα μας…

Ορισμένα ερωτήματα που παραπέμπουν σε περαιτέρω έρευνα:

1. Τι ακριβώς είναι σε γνώση του Υπουργείου Πολιτισμού;

2. Εχει γίνει έκτοτε κάποια επιστημονική ανακοίνωση;

3. Τι ακριβώς γνωρίζουν οι κάτοικοι ή οι αρχές της περιοχής;

4. Υπάρχει ακόμη αυτή η ομάδα που ισχυρίζεται ότι έχει βρει τα σημαντικά ευρήματα;

5. Εχει γραφτεί από τότε κάτι πάνω στο θέμα;

6. Οι πολιτικοί του νησιού γνωρίζουν κάτι σχετικό; Η οικογένεια Μητσοτάκη είναι γνωστή για την αγάπη της στο νησί και το ιστορικό του παρελθόν. Εχει γνώση του συγκεκριμένου χώρου και των μυστηρίων του;

Δε θέλω να σας κουράσω άλλο. Ελπίζω να σας έδωσα κάποια στοιχεία για περισσότερη ανάλυση και έρευνα.

volos tv